Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od razu podkreślam, że moja ocena może być lekko stronnicza. Ociupinkę.
Ludziom, którzy nie mieli styczności z LSem pewnie nie przypadnie do gustu, ale przecież nie taki jest cel tej ksiazki.
Bardzo fajna forma, rozmowy Karola i Włodka przerywane wywodami jednego z nich na jakiś temat związany z ich przeszłością, przyszłością, YouTubem.
No i oczywiście końcówka ksiazki czyli Karol o Włodku i Włodek o Karolu. Przyznaję, musiałam się hamować, żeby nie przeczytać jej przed skończeniem całości, ale nie żałuję.
No i masa odniesień do youtubowych norm i zachowań, takie małe smaczki, które uwielbiam.

Od razu podkreślam, że moja ocena może być lekko stronnicza. Ociupinkę.
Ludziom, którzy nie mieli styczności z LSem pewnie nie przypadnie do gustu, ale przecież nie taki jest cel tej ksiazki.
Bardzo fajna forma, rozmowy Karola i Włodka przerywane wywodami jednego z nich na jakiś temat związany z ich przeszłością, przyszłością, YouTubem.
No i oczywiście końcówka ksiazki...

Książka nie jest zła. Ostatnio czytam więcej książek obyczajowych. Spowodowane jest to polskimi wydaniami perełek Johna Greena, które wprost pożerałam. Gdy sięgałam po "Okularnicę" spodziewałam się czegoś lekkiego, a dostałam dołującą powieść o problemach. No trudno, lubię takie. Główna bohaterka - Kaśka cały czas była w bardzo trudnej sytuacji. Mimo to po jakimś czasie zaczęła działać mi na nerwy. Nie polubiłam jej praktycznie wcale. Za to pod koniec powieści jej matkę, którą wcześniej uważałam za zło konieczne, zaczęłam nawet darzyć sympatią.
Najlepszą i najpiękniejszą częścią tej książki jest zdecydowanie wątek Burego i Zuzy. Połykałam ich historię, która niestety co chwilę przerywana była wywodami Kaśki, przepełnionymi zazdrością. No trudno. Jedyną rzeczą w tej książce, która nie spodobała mi się i mam za nią żal do autorki jest to, jak zakończyła swoją powieść. Życie po śmierci Zuzy potoczyło się dalej, potoczyło się normalnie. Może autorka chciała to podkreślić, a może zwyczajnie tak wyszło, ale to że śmierci Zuzy jest poświęcone tak mało uwagi zwyczajnie mnie boli. To ona była najmocniejszym punktem książki i wymazanie jej tak po prostu, zmieniło cały charakter książki i poniekąd odebrało mi chęć czytania.
W każdym razie, książka zdecydowanie jest warta przeczytania, szczególnie w nudne, wakacyjnie popołudnie.

Książka nie jest zła. Ostatnio czytam więcej książek obyczajowych. Spowodowane jest to polskimi wydaniami perełek Johna Greena, które wprost pożerałam. Gdy sięgałam po "Okularnicę" spodziewałam się czegoś lekkiego, a dostałam dołującą powieść o problemach. No trudno, lubię takie. Główna bohaterka - Kaśka cały czas była w bardzo trudnej sytuacji. Mimo to po jakimś czasie...