Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka w porządku, ale mnie osobiście irytowała jedna rzecz - skłonność autora do tworzenia zbędnego dramatyzmu. Wolałbym przeczytać rzeczową relację z całego rejsu, bez tego całego podkreślania co pół strony jakie to wszystko niebezpieczne, jakie te fale olbrzymie i jak ogólnie jest ciężko. Ja rozumiem, że taki rejs to duże wyzwanie, ale opisywanie wszystkiego w takiej formie jakby to była co najmniej Odyseja Homera mnie nieco irytowało. Gdyby autor pozwolił czytelnikowi samemu wyciągać wnioski, zamiast przedstawiać mu je jak krowie na rowie - tak na wszelki wypadek jakby do kogoś nie dotarło jaki to on nie jest bohaterski i dzielny - to książka by zyskała. A tak jest raczej średnio.

Książka w porządku, ale mnie osobiście irytowała jedna rzecz - skłonność autora do tworzenia zbędnego dramatyzmu. Wolałbym przeczytać rzeczową relację z całego rejsu, bez tego całego podkreślania co pół strony jakie to wszystko niebezpieczne, jakie te fale olbrzymie i jak ogólnie jest cięż...

Rozwiń

Zwiń

Krótkie opowiadanie łączące "Dożywocie" z kolejną częścią. Za dużo tu napisać się nie da, bo i nie ma za bardzo o czym. Należałoby je raczej połączyć z którąś z "sąsiednich" części, bo samodzielnie nie ma zbyt wiele treści.

Krótkie opowiadanie łączące "Dożywocie" z kolejną częścią. Za dużo tu napisać się nie da, bo i nie ma za bardzo o czym. Należałoby je raczej połączyć z którąś z "sąsiednich" części, bo samodzielnie nie ma zbyt wiele treści.

Powieść młodzieżowa, która jest dokładnie tym i niczym więcej - powieścią dla młodzieży. Mamy tu alkohol, przyjaźń, miłość, tragedię. Nastolatkom powinno się podobać. Starszego czytelnika może niestety razić infantylność, sztucznie młodzieżowy język (co akurat może być winą tłumaczenia) i pseudofilozoficzne wywody. Jeśli jednak ktoś jest przed 20-tką, to śmiało może czytać.

Powieść młodzieżowa, która jest dokładnie tym i niczym więcej - powieścią dla młodzieży. Mamy tu alkohol, przyjaźń, miłość, tragedię. Nastolatkom powinno się podobać. Starszego czytelnika może niestety razić infantylność, sztucznie młodzieżowy język (co akurat może być winą tłumaczenia) i ...

Rozwiń

Zwiń

Wartościowa pozycja oferująca zupełnie nową perspektywę życia obozowego. Napisana przez psychiatrę, który dzieli się swoimi przemyśleniami zebranymi przez 5 lat pobytu w różnych obozach. Nie mamy tu poruszających historii jak w większości książek o holocauście, mamy za to chłodną analizę funkcjonowania ludzkiej psychiki w ekstremalnych warunkach. Frankl miał unikalną okazję żyć i obserwować ludzi w warunkach, które miejmy nadzieję nigdy ponownie w świecie nie zaistnieją i wyciągnął z tego maksymalnie dużo korzyści dla psychologii. Książka ciekawa zarówno z psychologicznego jak i historycznego punktu widzenia, polecam.

Wartościowa pozycja oferująca zupełnie nową perspektywę życia obozowego. Napisana przez psychiatrę, który dzieli się swoimi przemyśleniami zebranymi przez 5 lat pobytu w różnych obozach. Nie mamy tu poruszających historii jak w większości książek o holocauście, mamy za to chłodną analizę f...

Rozwiń

Zwiń

Jedna z najmocniejszych pozycji o wojnie jakie zdarzyło mi się czytać. W wielu momentach naprawdę poruszająca, bez cenzury i ogródek pokazująca piekło wojny. Autorka poprzez serię wywiadów ukazuje kulisy największego konfliktu XX-wieku z kobiecej perspektywy. Poznajemy losy młodych ludzi, którzy w większości przypadków zaciągali się do armii dobrowolnie, nie mając najmniejszego pojęcia co ich czeka. Jeśli ktoś miałby przeczytać jedną książkę na temat wojny, powinna to być "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety".

Jedna z najmocniejszych pozycji o wojnie jakie zdarzyło mi się czytać. W wielu momentach naprawdę poruszająca, bez cenzury i ogródek pokazująca piekło wojny. Autorka poprzez serię wywiadów ukazuje kulisy największego konfliktu XX-wieku z kobiecej perspektywy. Poznajemy losy młodych ludzi, ...

Rozwiń

Zwiń

Książka dobra w zamyśle, nieco gorsza w realizacji. Dla mnie osobiście humor dość szybko stał się wtórny a wszystkie żarty bazowały na tym samym - gburowatym Ovem, traktującym wszystkich wkoło jak niekompetentnych idiotów. Trochę tak, jakbyśmy w kółko słyszeli ten sam dowcip, po czasie przestaje śmieszyć. Może byłoby lepiej, gdyby nie opierać całej książki na jednej postaci.

Książka dobra w zamyśle, nieco gorsza w realizacji. Dla mnie osobiście humor dość szybko stał się wtórny a wszystkie żarty bazowały na tym samym - gburowatym Ovem, traktującym wszystkich wkoło jak niekompetentnych idiotów. Trochę tak, jakbyśmy w kółko słyszeli ten sam dowcip, po czasie prz...

Rozwiń

Zwiń

Harari przyzwyczaił już czytelników do solidnego przygotowania się do tematu i jego kompleksowej analizy. Nie inaczej jest tutaj. Autor analizuje zagrożenia czyhające na ludzkość w przyszłości i jak zwykle wysuwa bardzo celne wnioski. Książka jest przy tym dość prosta w odbiorze, przynajmniej jak na tak złożony temat. Ciekawa lektura, zmuszająca do myślenia i dająca perspektywę na to, w jak ciekawych czasach przyszło nam żyć.

Harari przyzwyczaił już czytelników do solidnego przygotowania się do tematu i jego kompleksowej analizy. Nie inaczej jest tutaj. Autor analizuje zagrożenia czyhające na ludzkość w przyszłości i jak zwykle wysuwa bardzo celne wnioski. Książka jest przy tym dość prosta w odbiorze, przynajmn...

Rozwiń

Zwiń

Pozycja będąca satyrą na czerwonoarmistów. Humor dość toporny, ale to akurat celowy zabieg - z wiadomych względów. Książka nie jest więc szczególnie zabawna, za to dość ciekawie rysuje się kontekst historyczny. Na plus też zakończenie, zgrabnie spinające ogólne przesłanie książki.

Pozycja będąca satyrą na czerwonoarmistów. Humor dość toporny, ale to akurat celowy zabieg - z wiadomych względów. Książka nie jest więc szczególnie zabawna, za to dość ciekawie rysuje się kontekst historyczny. Na plus też zakończenie, zgrabnie spinające ogólne przesłanie książki.

Wszystko w porządku, ale książka jest mniej więcej o połowę za długa. Budowanie nastroju budowaniem nastroju, ale ciągnięcie tego samego przez kolejne dziesiątki stron ma wręcz efekt odwrotny i napięcie zaczyna zmieniać się w znudzenie. To główny mankament, bo językowo czy fabularnie jest wszystko ok i książkę czyta się przyjemnie.

Wszystko w porządku, ale książka jest mniej więcej o połowę za długa. Budowanie nastroju budowaniem nastroju, ale ciągnięcie tego samego przez kolejne dziesiątki stron ma wręcz efekt odwrotny i napięcie zaczyna zmieniać się w znudzenie. To główny mankament, bo językowo czy fabularnie jest ...

Rozwiń

Zwiń