Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze się czyta, ale zakończenie nie jest zaskakujące. Od połowy książki da się je przewidzieć.

Dobrze się czyta, ale zakończenie nie jest zaskakujące. Od połowy książki da się je przewidzieć.

Mam mieszane uczucia. Błyskotliwe stwierdzenia mieszają się z dużą ilością lania wody. Pani Kasia musiała mieć łatwość pisania wypracowań ;-)

Mam mieszane uczucia. Błyskotliwe stwierdzenia mieszają się z dużą ilością lania wody. Pani Kasia musiała mieć łatwość pisania wypracowań ;-)

Mam wrażenie, że gdybym czytała tę książkę przed śmiercią autora, to odbierałabym ją inaczej niż teraz. Byłaby opisem ciężkiej walki, ale zakończonej w jakimś stopniu sukcesem, wyjściem z nałogów, pogodzeniem się ze sobą, uspokojeniem, optymistycznym spojrzeniem w przyszłość. Czytając ze świadomością, że już go nie ma, czuje się smutek. To, co może wcześniej byłoby zabawne, teraz już nie jest. Czytanie kilkakrotnie "powinienem już nie żyć" nie ma w sobie mocy zwycięstwa.
W zasadzie Matthew skupia się niemal całkowicie na życiu i walce z uzależnieniami, tak jakby w jego życiu niewiele było poza tym, a przecież musiało być, ale mimo to uzależnienia kładą się na tej reszcie potężnym cieniem. Jakby nie było wydarzenia niezwiązanego z nimi. Ciągłe przeskoki w czasie co rozdział nadają książce nieco chaotycznego wymiaru, ciężko ogarnąć chronologię.
No szkoda człowieka, szkoda zmarnowanego życia o takim potencjale, straszne że niektórzy muszą się zmagać z czymś tak koszmarnym jak on. I szkoda, że odszedł, kiedy już wyszedł na prostą...

Mam wrażenie, że gdybym czytała tę książkę przed śmiercią autora, to odbierałabym ją inaczej niż teraz. Byłaby opisem ciężkiej walki, ale zakończonej w jakimś stopniu sukcesem, wyjściem z nałogów, pogodzeniem się ze sobą, uspokojeniem, optymistycznym spojrzeniem w przyszłość. Czytając ze świadomością, że już go nie ma, czuje się smutek. To, co może wcześniej byłoby zabawne,...