Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam szczerze, że jestem zdziwiona tak wysoką oceną na portalu. Fakt, pomysł świetny, ale realizacja taka sobie. Duży kontrast między bohaterami. Z Grahama zrobiono praktycznie ideał (ktoś go winił za ten jeden błąd?), a Quinn przedstawiono w bardzo niekorzystnym świetle. Dziwna była też relacja między bohaterami. Niby tak się kochali, a nie potrafili poważnie porozmawiać przez tyle lat? A kiedy wreszcie wszystko sobie wyjaśnili to nagle małżeństwo naprawiło się z dnia na dzień. Wolałabym poczytać o tym, jak stopniowo odbudowują swój związek.
Podsumowując, bardzo lubię książki Hoover, ale ta najmniej przypadła mi do gustu. Cieszę się, że autorka porusza ważne problemy, ale tę historię można było poprowadzić w lepszy sposób.

Przyznam szczerze, że jestem zdziwiona tak wysoką oceną na portalu. Fakt, pomysł świetny, ale realizacja taka sobie. Duży kontrast między bohaterami. Z Grahama zrobiono praktycznie ideał (ktoś go winił za ten jeden błąd?), a Quinn przedstawiono w bardzo niekorzystnym świetle. Dziwna była też relacja między bohaterami. Niby tak się kochali, a nie potrafili poważnie...

Mam mieszane odczucia, co do tej książki. Początek historii wciągnął mnie bez reszty, jednak odkąd Rin opuściła mury akademii, śledziłam jej przygody z coraz mniejszym zainteresowaniem. Finał również nie wynagrodził czytania. Mam wrażenie, że wszystko rozegrało się na dwóch stronach.
Największym plusem książki są bohaterowie drugoplanowi. Nezha, Kitaj, Odźwierny, Venka - nietuzinkowi, wzbudzają różne emocje. Liczę na to, że w następnych częściach odegrają jeszcze większą rolę.
Ogólnie jestem trochę rozczarowana. Początek książki był tak świetny, że zaczęłam mieć wysokie oczekiwania, co do tej książki. Po zmianie otoczenia przez bohaterkę zrobiło się średnio, głównie dlatego, że bardziej przypadła mi do gustu ekipa z akademii niż towarzystwo z Cike. Jednak biorę pod uwagę, że jest to pierwsza część serii, wprowadzenie do dalszej historii, dlatego planuję sięgnąć po kontynuację.

Mam mieszane odczucia, co do tej książki. Początek historii wciągnął mnie bez reszty, jednak odkąd Rin opuściła mury akademii, śledziłam jej przygody z coraz mniejszym zainteresowaniem. Finał również nie wynagrodził czytania. Mam wrażenie, że wszystko rozegrało się na dwóch stronach.
Największym plusem książki są bohaterowie drugoplanowi. Nezha, Kitaj, Odźwierny, Venka -...

Nie byłam zachwycona, gdy dowiedziałam się, że bohaterem prequela został główny villain oryginalnej trylogii, ale Suzanne Collins kupiła mnie już po kilku rozdziałach. Autorka potrafiła wyprowadzić mnie w pole, gdyż patrząc na świat z perspektywy Snowa, potrafiłam usprawiedliwić sporą część jego moralnie wątpliwych czynów. Przez większość książki sympatyzowałam z głównym bohaterem i kibicowałam mu w wygraniu igrzysk. Z zainteresowaniem obserwowałam przemianę ponadprzeciętnego, ambitnego chłopaka w przebiegłego socjopatę, znanego nam z "Igrzysk Śmierci". A może nie było żadnej przemiany, tylko Coriolanus tak świetnie udawał dobrego człowieka, że oszukał też czytelników? Moim zdaniem, książka została urwana w najciekawszym momencie. Snow jest bardzo interesującym (i przerażającym!) bohaterem, więc chętnie dowiedziałabym się, jak utorował sobie drogę do zostania prezydentem.

Nie byłam zachwycona, gdy dowiedziałam się, że bohaterem prequela został główny villain oryginalnej trylogii, ale Suzanne Collins kupiła mnie już po kilku rozdziałach. Autorka potrafiła wyprowadzić mnie w pole, gdyż patrząc na świat z perspektywy Snowa, potrafiłam usprawiedliwić sporą część jego moralnie wątpliwych czynów. Przez większość książki sympatyzowałam z głównym...