Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mocno przeciętna. Nie rozumiem tych zachwytów. Jest go jedynie kreatywne rozwinięcie mitologii. Może ze 3 fragmenty wywołały we mnie jakąś refleksję. Znośne czytadło.

Mocno przeciętna. Nie rozumiem tych zachwytów. Jest go jedynie kreatywne rozwinięcie mitologii. Może ze 3 fragmenty wywołały we mnie jakąś refleksję. Znośne czytadło.

Jestem usatysfakcjonowana. Ostatnio nie miałam szczęścia do lektur, kolejne obiecujące pozycje bardzo mnie zawodziły. Tym bardziej wdzięczna jestem Autorowi, że wreszcie doczekałam się czegoś na poziomie.
Nie jest to może idealna książka, zwłaszcza te boskie zagrywki mocno mnie nudziły, ale za to jeden z głównych wątków bardzo wciągnął. Już dawno z takim zapałem niczego nie czytałam. Autor ponownie udowodnił, że ma niezwykły talent. Cieszy to tym bardziej, że ostatnia część była nieco słabsza i budziła obawy, że jak w przypadku innych wielotomówek, dalsze części będą nudną paplaniną (Patrz: Pieśń lodu i ognia, Pan Lodowego Ogrodu, Achaja).
Na koniec dodam, że Autor- jakkolwiek naprawdę się nazywa, zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie podczas jednego z konwentów. Niezwykle SKROMNY człowiek, który moim zdaniem już dawno powinien żyć z pisania. Gdyby pisał w j. angielskim, byłby już bardzo bogaty, ale może się to w końcu odmieni. Przy reszcie nadętych panów z tego środowiska, robi świetne wrażenie. Ma predyspozycje, aby zostać nr 1 polskiej fantastyki. Żeby tylko pisał szybciej...

Jestem usatysfakcjonowana. Ostatnio nie miałam szczęścia do lektur, kolejne obiecujące pozycje bardzo mnie zawodziły. Tym bardziej wdzięczna jestem Autorowi, że wreszcie doczekałam się czegoś na poziomie.
Nie jest to może idealna książka, zwłaszcza te boskie zagrywki mocno mnie nudziły, ale za to jeden z głównych wątków bardzo wciągnął. Już dawno z takim zapałem niczego...

Mnie taki obraz kobiecej psychiki nie przekonuje. Główna bohaterka większość kluczowych decyzji podejmuje niejako poza świadomością. Nie tylko zdejmuje to z niej odpowiedzialność za ich skutki, ale też stanowi zbytnie uproszczenie. Skrajne przemiany jakie w niej zachodzą nie zostały wystarczająco umotywowane. Może mężczyźnie myślą na zasadzie impuls-decyzja, ale u kobiet wygląda to nieco bardziej skomplikowanie i zwłaszcza przy decyzjach trudnych, wymaga całej masy wewnętrznej szarpaniny i rozterek. Jako kobieta, takiego przedstawienia kobiecej psychiki nie kupuję. Natomiast partner głównej bohaterki stanowi dla mnie zagadkę. Ciężko mi zrozumieć o co tak naprawdę chodzi w życiu temu człowiekowi (poza jednym) i autor nie postarał się zanadto, alby mi to umożliwić. Nie rozumiem też dlaczego zachowuje się tak jak się zachowuje i robi to co robi.

Mnie taki obraz kobiecej psychiki nie przekonuje. Główna bohaterka większość kluczowych decyzji podejmuje niejako poza świadomością. Nie tylko zdejmuje to z niej odpowiedzialność za ich skutki, ale też stanowi zbytnie uproszczenie. Skrajne przemiany jakie w niej zachodzą nie zostały wystarczająco umotywowane. Może mężczyźnie myślą na zasadzie impuls-decyzja, ale u kobiet...