Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

Człowiek wystraszony to człowiek przegrany.

Człowiek wystraszony to człowiek przegrany.

Nie wiem, co się dzieje na świecie, bo okna mam pozasłaniane.

Nie wiem, co się dzieje na świecie, bo okna mam pozasłaniane.

Nie ma większego syfu niż życie. Wstajesz rano, idziesz do roboty, wracasz do domu zmachany, uśmiechniesz się krzywo do baby, ochrzanisz dzieciaki, kładziesz się do łóżka, czasem przelecisz tę kobitę obok siebie, ale robisz to tylko z nudów, bo już na pamięć znasz każde jej westchnienie, każde stęknięcie, i zasypiasz, zanim ona wróci z łazienki. A rano wszystko od nowa. I tak dzień w dzień, tydzień w tydzień, rok w rok, wreszcie stuka ci czterdziestka i wtedy boisz się obejrzeć za siebie, żeby z przerażenia nie wyskoczyć przez okno.

Nie ma większego syfu niż życie. Wstajesz rano, idziesz do roboty, wracasz do domu zmachany, uśmiechniesz się krzywo do baby, ochrzanisz dzieciaki, kładziesz się do łóżka, czasem przelecisz tę kobitę obok siebie, ale robisz to tylko z nudów, bo już na pamięć znasz każde jej westchnienie, każde stęknięcie, i zasypiasz, zanim ona wróci z łazienki. A rano wszystko od nowa. I tak d...

Dawniej często myślałem, że kiedyś rzucę wszystko i spierdolę, nie wiem, na Ukrainę albo do Rumunii. Takie wypielęgnowane marzenie. Największe. Nigdy tego nie zrobię, jestem za słaby, boję się, czyli tchórz... to by się zresztą nie udało, nie ma poezji w takich rzeczach. Za bardzo przywykliśmy do wygody, bo strasznie nam jest dobrze i mamy co jeść. Podane pod sam nos. Lepiej o tym nie myśleć i nie przekładać na rzeczywistość, bo ta jest popsuta i nie działa... Od zaraz zacząć się uczyć i poważnie myśleć, nie olewać i lubić rzeczywistość, wszystko, niektóre rzeczy nawet pokochać, przyzwyczaić się i mieć spokój. Uśmiechać się i na ulicy wszystkim znajomym mamy i taty krzyczeć "dzień dobry". Rozumieć błędy. Kupić sobie w chuj kwiatuszków, kolorowych, poprzystrajać nimi dom, świat, nosić koszulkę z napisem "Jezus jest zajebisty" i nie myśleć o niczym, tylko o tym, co trzeba, nie chcieć myśleć, niech nic nie przychodzi do głowy, bo po co.

Dawniej często myślałem, że kiedyś rzucę wszystko i spierdolę, nie wiem, na Ukrainę albo do Rumunii. Takie wypielęgnowane marzenie. Największe. Nigdy tego nie zrobię, jestem za słaby, boję się, czyli tchórz... to by się zresztą nie udało, nie ma poezji w takich rzeczach. Za bardzo przywykliśmy do wygody, bo strasznie nam jest dobrze i mamy co jeść. Podane pod sam nos. Lepiej o ...

Pamięć jest potworem; ty zapominasz - ona bynajmniej. Odkłada wszystkie sprawy na półkę; przechowuje je dla ciebie lub je przed tobą ukrywa. I wydobywa na światło dzienne, gdy zechce. Wyobrażasz sobie, że masz pamięć, ale to ona ma ciebie!

Pamięć jest potworem; ty zapominasz - ona bynajmniej. Odkłada wszystkie sprawy na półkę; przechowuje je dla ciebie lub je przed tobą ukrywa. I wydobywa na światło dzienne, gdy zechce. Wyobrażasz sobie, że masz pamięć, ale to ona ma ciebie!

Czy pani wie, co to jest ludzkość? Ludzkość jest to parada nikczemnych karzełków. Czy pani wie, co jest największym paradoksem we wszechświecie? Człowiek. Czy pani wie, co to jest - Polska? Jest to kraj, w którym zawsze klęka się przed pałką policjanta, lecz nigdy przed geniuszem.(…) Człowiek przyzna się do wszystkiego, lecz nigdy do samego siebie. Czy pani podziela moje zdanie, Spermensito? Czy pani wie, czysta dzieweczko, ze istnieje na świecie taki kraj, w którym każdy z jego mieszkańców uważa się za zmarnowanego człowieka? Czy pani wie - o pieśni słodyczy! - że jest pod niebem taki kraj, w którym każdy kretyn mający ptasi móżdżek i zbyt słabe ręce do pchania taczek… - w którym każdy łajdak, zanim zdążył innym podstawić nogę i sam wpaść pyskiem w błoto - uważa się za człowieka skrzywdzonego przez historię? Czy pani wie, że jest taki kraj, w którym, gdy złodziej staje przed sądem i skazują go, on z braku argumentów krzyczy: "Jestem Polakiem" - Czy pani wie, że jest taki kraj, który powinien mieć w herbie - zamiast orła - rozwścieczonego indyka z tubą wazeliny w szponach, na tle dwu nahajek z bielonego klozetu z serduszkiem? Kraj, w którym słowo "polityka" od wieków równoznaczne jest ze słowem "oszustwo"?

Czy pani wie, co to jest ludzkość? Ludzkość jest to parada nikczemnych karzełków. Czy pani wie, co jest największym paradoksem we wszechświecie? Człowiek. Czy pani wie, co to jest - Polska? Jest to kraj, w którym zawsze klęka się przed pałką policjanta, lecz nigdy przed geniuszem.(…) Człowiek przyzna się do wszystkiego, lecz nigdy do samego siebie. Czy pani podziela moje zdanie...

Jesteśmy niewolnikami w białych koszulach. Reklamy zmuszają nas do pogoni za samochodami i ciuchami. Wykonujemy prace, których nienawidzimy, aby kupić niepotrzebne nam gówno. Jesteśmy średnimi dziećmi historii. Nie mamy celu ani miejsca. Nie mamy Wielkiej Wojny. Wielkiej Depresji. Naszą wielką wojną jest wojna duchowa. Naszą wielką depresją jest życie. Zostaliśmy wychowani w duchu telewizji, wierząc, że pewnego dnia będziemy milionerami, bogami ekranu. Ale tak się nie stanie

Jesteśmy niewolnikami w białych koszulach. Reklamy zmuszają nas do pogoni za samochodami i ciuchami. Wykonujemy prace, których nienawidzimy, aby kupić niepotrzebne nam gówno. Jesteśmy średnimi dziećmi historii. Nie mamy celu ani miejsca. Nie mamy Wielkiej Wojny. Wielkiej Depresji. Naszą wielką wojną jest wojna duchowa. Naszą wielką depresją jest życie. Zostaliśmy wychowani w du...

Jak idę za szybko, to wszystko przepada. Mam tylko jedno oko zwrócone w przyszłość, drugie w przeszłość. A to trzecie oko na teraźniejszość - nieczynne. Nie ma wtedy szczęścia.

Jak idę za szybko, to wszystko przepada. Mam tylko jedno oko zwrócone w przyszłość, drugie w przeszłość. A to trzecie oko na teraźniejszość - nieczynne. Nie ma wtedy szczęścia.

gdybym miał powiedzieć coś rozsądnego na temat życia, jakąś jedyną, najwyższą prawdę o egzystencji albo sensie całego tego bezładu, który usiłujemy ogarnąć, nie wiedząc po co, gdybym miał wygłosić unikalne zaklęcie całej ludzkości, którego nigdy nie powiedziano, wyrecytowałbym: gagi-gagi, ablu-ablu. cóż innego mógłbym powiedzieć.

gdybym miał powiedzieć coś rozsądnego na temat życia, jakąś jedyną, najwyższą prawdę o egzystencji albo sensie całego tego bezładu, który usiłujemy ogarnąć, nie wiedząc po co, gdybym miał wygłosić unikalne zaklęcie całej ludzkości, którego nigdy nie powiedziano, wyrecytowałbym: gagi-gagi, ablu-ablu. cóż innego mógłbym powiedzieć.

To taki zwyczaj robić te wszystkie wigilie. Robić wigilie kloszardów, wigilie pedałów, wigilie kalek i wigilie strażaków. Czasami myślę, że wszyscy oni mają po prostu innego boga. I kategorycznie muszą osobno świętować z nim swoje wigilie. I nigdy nie poznać tych, którym inny bóg kazał wpieprzać wszystkie te żurki, ryby i uszka z barszczem. I symulować miłość; to przecież takie ludzkie.

To taki zwyczaj robić te wszystkie wigilie. Robić wigilie kloszardów, wigilie pedałów, wigilie kalek i wigilie strażaków. Czasami myślę, że wszyscy oni mają po prostu innego boga. I kategorycznie muszą osobno świętować z nim swoje wigilie. I nigdy nie poznać tych, którym inny bóg kazał wpieprzać wszystkie te żurki, ryby i uszka z barszczem. I symulować miłość; to przecież takie...

Gdy się martwisz, to dźwigasz ciężar trosk jutra przy użyciu siły danej ci na dziś - próbujesz nieść dwa dni na raz. Wkraczasz w 'jutro', zanim ono jeszcze nadejdzie. Zamartwiając się nie usuwasz problemów jutra, za to wyczerpujesz całą siłę daną ci na dziś.

Gdy się martwisz, to dźwigasz ciężar trosk jutra przy użyciu siły danej ci na dziś - próbujesz nieść dwa dni na raz. Wkraczasz w 'jutro', zanim ono jeszcze nadejdzie. Zamartwiając się nie usuwasz problemów jutra, za to wyczerpujesz całą siłę daną ci na dziś.

Gęstnieją konwoje pieprzonych rodzinek na swoich trawiennych spacerkach.

Gęstnieją konwoje pieprzonych rodzinek na swoich trawiennych spacerkach.

Ślicznotka siedząca okrakiem na tabunie koni - oto nasze czasy. Prędkość i seks. Martwe oko telewizora i zimny ekran, a na nim historie, które chętnie byśmy przeżyli, gdybyśmy się nie bali. Oglądamy je, marzymy, zerkając ukradkiem na zegarek: jeszcze dziesięć minut i czas na nas. Śpieszymy się, by spotkać boginię na litrowym motorze, śpieszno nam do pracy, do łóżka, do kina, zawsze i wszędzie pośpiech. Uwijamy się, nie zdając sobie jednak sprawy, że każde zdążenie na coś czy do czegoś, każdy ruch wskazówki obserwowanej nerwowo na stacji przybliża nas do śmierci. Im bardziej chcę zdążyć, tym jestem bliżej śmierci.

Ślicznotka siedząca okrakiem na tabunie koni - oto nasze czasy. Prędkość i seks. Martwe oko telewizora i zimny ekran, a na nim historie, które chętnie byśmy przeżyli, gdybyśmy się nie bali. Oglądamy je, marzymy, zerkając ukradkiem na zegarek: jeszcze dziesięć minut i czas na nas. Śpieszymy się, by spotkać boginię na litrowym motorze, śpieszno nam do pracy, do łóżka, do kina, za...