Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jestem negatywnie nastawiona do lektur, większość z nich nawet mi się podoba. Dużo moich znajomych mówiło, że wesele to też fajna lektura, jednak jak dla mnie jedna z najgorszych. Leciutko wciągnęła mnie tylko chwilami, ogólnie strasznie mnie nudziła i zapamiętałam z niej naprawdę niewiele. O ile sam Wyspiański mnie intryguje, cała jego osoba to książka strasznie mnie męczyła i cieszę się, że już ją skończyłam.

Nie jestem negatywnie nastawiona do lektur, większość z nich nawet mi się podoba. Dużo moich znajomych mówiło, że wesele to też fajna lektura, jednak jak dla mnie jedna z najgorszych. Leciutko wciągnęła mnie tylko chwilami, ogólnie strasznie mnie nudziła i zapamiętałam z niej naprawdę niewiele. O ile sam Wyspiański mnie intryguje, cała jego osoba to książka strasznie mnie...

Pierwszy raz o książce dowiedziałam się od koleżanki z klasy, książka niezbyt jej się podobała, pewne momenty w książce zniechęciły ją na tyle, że przestała ją czytać, książka przewijała mi się co jakiś czas, widywałam ją w sklepach, później została ogłoszona najlepszą książką 2015 roku, ale to jeszcze mnie nie zachęciło wystarczająco. Kilka tygodni później mówiła o niej inna koleżanka, która była wręcz zachwycona. Dwie zupełnie różne opinie koleżanek już mnie przekonały i byłam ciekawa czy mi książka przypadnie do gustu czy nie. Przeczytałam ją naprawdę szybko, biorąc pod uwagę, że mam szkołę i mało czasu na takie przyjemności w czasie roku szkolnego, ale książka była coraz to bardziej wciągająca z każdym rozdziałem! Na początku irytowała mnie główna bohaterka i jakoś nie wierzyłam, że akcja może się tak rozpędzić, że nie będę mogła się oderwać od książki. Wciągnęłam się na tyle, ze kończyłam ją dzisiaj w szkole. To co mogę powiedzieć na pewno, to że jest nieprzewidywalna, podczas czytania zmieniałam moich podejrzanych co chwilę, nie mogłam doczekać się kiedy Rachel odzyska jakieś fragmenty pamięci i wyjaśni się kto jest winny. Ogólnie książka mi się podobała, ale nie wiem czy jest na tyle super żeby nazywać ją książkę 2015, co do tego mam mieszane uczucia. Mimo tego książka jest warta przeczytania, miło się z nią spędza czas i bardzo wciąga!

Pierwszy raz o książce dowiedziałam się od koleżanki z klasy, książka niezbyt jej się podobała, pewne momenty w książce zniechęciły ją na tyle, że przestała ją czytać, książka przewijała mi się co jakiś czas, widywałam ją w sklepach, później została ogłoszona najlepszą książką 2015 roku, ale to jeszcze mnie nie zachęciło wystarczająco. Kilka tygodni później mówiła o niej...

Wiele osób patrzy na Lalkę jak na naprawdę grubą książkę, którą każą przeczytać w szkole i prawda jest taka, że większość właśnie dlatego z niej rezygnuje. Ja osobiście żałuję, że przeczytałam tę książkę tylko dlatego, że chciałabym po prostu przeczytać ją jeszcze raz i jeszcze raz na nowo przeżyć wszystkie emocje, które mi towarzyszyły podczas czytania, nie wiedząc co będzie dalej. Książka jak dla mnie naprawdę jest wspaniała, jest wiele bohaterów, którzy wzbudzają różne emocje. Przez całą książkę z całych sił kibicowałam Wokulskiemu, Rzecki wzbudzał we mnie współczuje i żal, ale bardzo go podziwiałam za oddanie i lojalność, natomiast bardzo zawiódł mnie Starski, którego na początku darzyłam sympatią. Poza tym Bolesław Prus porusza w niej wiele problemów, które myślę, że dotyczą nawet dziś każdego z nas. Książka jest wspaniała, chwilami zabawna i myślę, że za kilka lat miło będzie mi do niej wrócić i naprawdę polecam ją każdemu z całego serca!

Wiele osób patrzy na Lalkę jak na naprawdę grubą książkę, którą każą przeczytać w szkole i prawda jest taka, że większość właśnie dlatego z niej rezygnuje. Ja osobiście żałuję, że przeczytałam tę książkę tylko dlatego, że chciałabym po prostu przeczytać ją jeszcze raz i jeszcze raz na nowo przeżyć wszystkie emocje, które mi towarzyszyły podczas czytania, nie wiedząc co...