Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jak narkotyk. Jedna rada: nie łudź się, że zrozumiesz. Druga rada: czytaj nocą. Książka zdecydowanie dla otwartych umysłów, otwartych bardzo szeroko. Zachęcam, aczkolwiek nie namawiam. I ten Ślepy, och Ślepy...

Książka jak narkotyk. Jedna rada: nie łudź się, że zrozumiesz. Druga rada: czytaj nocą. Książka zdecydowanie dla otwartych umysłów, otwartych bardzo szeroko. Zachęcam, aczkolwiek nie namawiam. I ten Ślepy, och Ślepy...

Murakami dobrym pisarzem był. Najnowsza książka niestety nie porywa, utarte schematy i wzorce bohaterów wywołują wrażenie, że przeczytało się już 5 podobnych książek jego autorstwa. To, czym zaskakuje do tej pory w klimatach realizmu magicznego to bogata wyobraźnia. Niestety, (choć dla niektórych pewnie stety) bezbarwny Tsukuru nie zalicza się akurat do tej części jego twórczości, której z powodzeniem można przyszyć łatkę "mindfuck". Mnie książka rozczarowała, zaskoczenie wywołały tylko coraz odważniejsze sceny seksu, ale chyba nie o to w tym wszystkim chodziło...

Murakami dobrym pisarzem był. Najnowsza książka niestety nie porywa, utarte schematy i wzorce bohaterów wywołują wrażenie, że przeczytało się już 5 podobnych książek jego autorstwa. To, czym zaskakuje do tej pory w klimatach realizmu magicznego to bogata wyobraźnia. Niestety, (choć dla niektórych pewnie stety) bezbarwny Tsukuru nie zalicza się akurat do tej części jego...

Ponoć nic tak nie ożywia akcji jak trup. Ta przyjemność zostaje nam zaserwowana już na niemal pierwszej stronie, a na dokładkę trudno o bardziej absurdalny i groteskowy sposób śmierci. Nie często czyta się o wisielcu z twarzą w barwach cynobru z ogórkiem wepchniętym w odbytnicę, prawda? 4 miesiące 24 dni i 5 godzin - tyle czasu zajęło mi przeczytanie i przetrawienie. Oczywiście z wielkimi przerwami, po których zaczynałam lekturę od początku. Kilka razy książkę zamykałam z hukiem, z wyrazem zniesmaczenia na twarzy i zamiarem porzucenia tej "przyjemności" na rzecz czegoś lżejszego. W każdym razie myślałam, że będzie to trwało w nieskończoność. Tematyka powieści jest raczej typowa dla pana Kenzaburo, traktująca o tym, o czym człowiek czyta raczej niechętnie. Tutaj nikogo raczej niespodzianka nie spotka. Natomiast sam sposób w jaki historia zostaje przedstawiona jest o niebo bardziej przytłaczający niż we wszystkich jego powieściach razem wziętych. Po przeczytaniu zaledwie paru stron czułam się co najmniej jakbym miała depresję albo moralnego kaca. Ale ja to akurat lubię. Moim zdaniem jest to proza wybitna, warta nagród przyznanych autorowi, lecz na pewno nie dla wszystkich.

Ponoć nic tak nie ożywia akcji jak trup. Ta przyjemność zostaje nam zaserwowana już na niemal pierwszej stronie, a na dokładkę trudno o bardziej absurdalny i groteskowy sposób śmierci. Nie często czyta się o wisielcu z twarzą w barwach cynobru z ogórkiem wepchniętym w odbytnicę, prawda? 4 miesiące 24 dni i 5 godzin - tyle czasu zajęło mi przeczytanie i przetrawienie. ...