Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polskie gówno

Życie składa się dni, miesięcy i lat, wypełnionych potem, znojem gnojem, marazmem i udręką. Od czasu do casu pojawiają się sytuacje, które zmieniają wszystko. Obyśmy zareagowali poprawnie, gdy ich doświadczymy. Od tego zależy nasz los.
Piotr C. albo Czarny jest męskim przedstawicielem gatunku Homo sapiens. Ma 35 lat i mieszka w Warszawie - na Ohocie. Piotr jest prawnikiem, pracuje kopro. Jego światem rządzi prawo dżungli, a ludzie to najpodlejsze zwierzęta. Sensem życia Piotra jest uprawianie miłości. O, przepraszam. Warszawka takich frazeologizmów nie zna. Sensem życia Piotra jest dupczenie, ewentualnie onanizacja. Liczy się tylko seks a bycie żonatym i posiadanie domu z trawnikiem, który trzeba co tydzień kosić jest dla niego największym koszmarem. Ideały? Ideały były dobre dla romantyków, wymarłych jak dinozaury. Terefre.
Na 180 stronach Pokolenia Ikea poznajemy codzienność Czarnego. Godziny pracy w boksie nazywanym przez niego brojlerem zapełniają żmudne przygotowanie pism procesowych i rozmowy ze współpracownikami. Cytowanie paragrafów itd. itp. Tyle w teorii. W praktyce praca to odfajkowywanie godzin. Rozmowy z kolegami wypełnione są słowami na k a głównym tematem są dupy. Jak, gdzie, za ile. Jeden, jedyny raz gdy rozmawiają o paragrafach, chodzi o to czy zoofilia jest karalna.
Praca wydaje się być najmniej istotną rzeczą pod słońcem. Piotr może być w pełni sobą gdy spędza czas ze swoim przyjacielem Ufem (kiedy to mogą ponarzekać na to co stało się z ich życiem) lub gdy jest w klubie ze swoim skrzydłowym. Bo wyrywanie laski to nie taka prosta sprawa. Trzeba mieć plan...i kasę. Nieodzowne są stalowe nerwy i powinno mieć się dyplom z psychologii. Warszawskie kluby wypełnione są szlaufami, "dewotkami" i niewyżytymi nastolatkami. Spotkanie z nimi może skończyć się boleśnie. Bardzo boleśnie.
Przez większość książki obserwujemy Czarnego jako warszawskiego cwaniaczka, który kreuję się na intelektualistę. Zna Baudelaire'a, filmem stymulującym go do przemyśleń są Psy. W chwili przebłysku, (gdy pewnej nocy obczaja klubową salę) zastanawia się czy tak umierają ci, którym wydaje się, że żyją.
Piotra uratować może tylko Olga - mokry sen całej kancelarii. Jest ona w pełni nowoczesną kobietą. Wie czego chce, jest niezależna, pewna siebie. Jest nieszczęśliwa. CO piątek umawia się z facetami na mieście i co piątek ponosi porażkę. Sporo pije. W pracy jej brojler stoi tuż obok brojlera Czarnego. Są przyjaciółmi a łączy ich relacja typu love-hate.
Niby cały czas sobie dogryzają a jednak wiedzą, że mogą na siebie liczyć. To znaczy Olga wie że może liczyć na Piotra i skrzętnie to wykorzystuje. Jemu też jakoś to nie przeszkadza a nawet sam prowokuje sytuacje, w której może być przydatny. Wtedy to do głosu dochodzi jego szlachetniejsza strona. Taki związek bez związku jest wygodny dla nich obojga. Do czasu.
Pokolenie Ikea nie zachwyci "wyrobionego" czytelnika. Będzie on narzekał na bluzgi, które padają gęsto a tematy rozmów są cżęsto rynsztokowe. Ale czy nie pokazuje to życia jakim jest w istocie? Wszyscy chcielibyśmy prowadzić życie wzniosłe, wypełnione dobrymi rzeczami a rzeczywistość jest.. brudna.

Polskie gówno

Życie składa się dni, miesięcy i lat, wypełnionych potem, znojem gnojem, marazmem i udręką. Od czasu do casu pojawiają się sytuacje, które zmieniają wszystko. Obyśmy zareagowali poprawnie, gdy ich doświadczymy. Od tego zależy nasz los.
Piotr C. albo Czarny jest męskim przedstawicielem gatunku Homo sapiens. Ma 35 lat i mieszka w Warszawie - na Ohocie. Piotr...

2007

2007