Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowicie szkodliwa! Doprawdy nie jestem w stanie zrozumieć jak można ofiarę przemocy seksualnej obarczać winą i nazywać głupią. Po prostu nie mam słów. Niezwykle dziwią mnie pozytywne opinie typu „książka otwierająca oczy”. Uświadamia chyba tylko to, że kultura gwałtu istnieje i zgodnie z nią zaleca się, aby to dziewczynki miały się na baczności i uważały, żeby czasem nie „prowokować”. A chłopcy po swoich „odważnych” czynach, które nakazuje im ich „męska ambicja” pozostają „skrzywdzeni”. Wg autora ich perspektywa jest wystarczającym usprawiedliwieniem, bo przecież „ona sama tego chciała”, „one zawsze lubią sie droczyć i lubią, żeby je proszono”. NIE, TO NIEPRAWDA.

Niesamowicie szkodliwa! Doprawdy nie jestem w stanie zrozumieć jak można ofiarę przemocy seksualnej obarczać winą i nazywać głupią. Po prostu nie mam słów. Niezwykle dziwią mnie pozytywne opinie typu „książka otwierająca oczy”. Uświadamia chyba tylko to, że kultura gwałtu istnieje i zgodnie z nią zaleca się, aby to dziewczynki miały się na baczności i uważały, żeby czasem...

Jestem negatywnie zaskoczona. Nie stronię od książek na tego typu tematy, czyli przeróżne patologie i problemy ludzkie. Przeczytałam wiele takich książek, które na prawdę wzbudziły we mnie wiele emocji.
Do ostatniej kartki "Gnoja" jakoś dobrnęłam, jednak z wielkim trudem. Po prostu już tak mam, że czytam książkę do końca mimo to, że w ogóle mnie do niej "nie ciągnie". Zawsze mam nadzieję, że może jeszcze coś mnie pozytywnie zaskoczy. Taki ze mnie człowiek.
Stwierdzam, że "Gnój" zawiera zbyt dużo bezsensownych opisów. Musiałam kilka zdań, a czasami nawet kartek po prostu opuszczać, bo strasznie się nudziłam w niektórych momentach.

Jestem negatywnie zaskoczona. Nie stronię od książek na tego typu tematy, czyli przeróżne patologie i problemy ludzkie. Przeczytałam wiele takich książek, które na prawdę wzbudziły we mnie wiele emocji.
Do ostatniej kartki "Gnoja" jakoś dobrnęłam, jednak z wielkim trudem. Po prostu już tak mam, że czytam książkę do końca mimo to, że w ogóle mnie do niej "nie ciągnie"....

przeczytana w dwa dni. mocna książka. czytając wszystkie sytuacje opisane w tej książce aż nie można w nie uwierzyć. jednak trudno było mi się oderwać od niej, bardzo mnie ciekawiło jak skończy się horror tego biednego, niewinnego dziecka. tak do końca się tego nie dowiedziałam. będę musiała po prostu zabrać się za ciąg dalszy pt: " Monidło. Życie po Kato-tacie".
nigdy wcześniej nie miałam styczności z książkami o podobnej fabule. do teraz jestem w szoku!
dzięki tej książce zdałam sobie sprawę, że na całym świecie dzieją się tego typu rzeczy. jednak ofiary boją się szukać pomocy, a więc niewiele się o nich mówi. a powinno się mówić o tych ofiarach. powinno się mówić o tym, że pomoc jest na wyciągniecie ręki, by Ci niewinni ludzie nie bali się wyciągnąć po nią dłoni.
nie potrafię zrozumieć tego jak ta kobieta potrafiła to wszystko przeżyć, nie potrafię pojąć jej siły. ja myśląc o tych wszystkich strasznych rzeczach, które robił jej ojciec, matka oraz inni ludzie, będąc na jej miejscu, nie wytrzymałabym tego. jestem tego pewna. nie, nie potrafię już dłużej o tym myśleć. to jest straszne..

przeczytana w dwa dni. mocna książka. czytając wszystkie sytuacje opisane w tej książce aż nie można w nie uwierzyć. jednak trudno było mi się oderwać od niej, bardzo mnie ciekawiło jak skończy się horror tego biednego, niewinnego dziecka. tak do końca się tego nie dowiedziałam. będę musiała po prostu zabrać się za ciąg dalszy pt: " Monidło. Życie po Kato-tacie".
nigdy...