Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu "Zmierzchu" miałam dość duży problem z wyszukaniem książki o wampirach. Przyznam szczerze, bałam się, że natrafię na kolejną książkę tego typu. Unikałam grzebania na półkach na których poustawiana była literatura o wampirach. Gothique poleciła mi koleżanka mówiąc "że odzyskam wiarę w te prawdziwe wampiry". Czyż nie brzmi to przekonująco? Jednak miałam mały problem ze zdobyciem owej książki, tak więc zapomniałam o niej. Przypomniałam sobie, na początku tych wakacji, kiedy w pewnej księgarni można było ją kupić za śmiesznie niską cenę. Więc wzięłam, mimo, że okładka jakoś mnie nie przyciągała (ale w końcu nie ocenia się książki po okładce).
Za panowała moda na gotycki strój, gotycką muzykę i ogólnie na wszystko co z gotykiem ma cokolwiek wspólnego. Tak więc cała młodzież gdy nastanie mrok, zdejmuje z siebie zwykłe ubrania i staje się zupełnie kimś innym. Skóra, jedwabie, koronki wszystko w obowiązkowej czerni, mocny makijaż, zarówno u chłopców jak i dziewcząt i można już iść, zlać się z mrokiem nocy, podążając do jednego z gotyckich klubów. Marzą by stać się wampirami. A co jeśli marzenia jednak się spełniają?
Wszyscy oczekują otwarcia Gothique, kolejnego gotyckiego klubu. Ma być on tak wyjątkowy, że każdy marzy by choć na chwilę do niego wejść i zajrzeć. W tym samym czasie ginie Megan Russell redaktorka naczelna jednego z większych magazynów. Zaczynają umierać kolejny ludzie, a gotycka młodzież znika bez śladu, jednak nikt ich specjalnie nie szuka. Zerwali jakikolwiek kontakt z rodziną i nikt się o nich nie martwi. Łatwy kąsek. Mimo to parę osób czuje, że dzieje się coś nie dobrego, że w mieście królują wampiry. A sytuacja śmiertelników pogarsza się każdej nocy. W końcu klub zostaje otwarty i wtedy zaczyna się dziać. Książka przesiąknięta jest seksem, brutalnością i przekleństwami (tym ostatnim szczególnie pod koniec). Bardzo podobają mi się bohaterowie stworzeni przez autorkę. Cała powieść napisana jest lekko i łatwo się ją czyta. Przy czym jest to książka na jeden raz.

Po przeczytaniu "Zmierzchu" miałam dość duży problem z wyszukaniem książki o wampirach. Przyznam szczerze, bałam się, że natrafię na kolejną książkę tego typu. Unikałam grzebania na półkach na których poustawiana była literatura o wampirach. Gothique poleciła mi koleżanka mówiąc "że odzyskam wiarę w te prawdziwe wampiry". Czyż nie brzmi to przekonująco? Jednak miałam mały...

Zaniepokojona matka dzwoni na policje by zgłosić zaginięcie jej kilkunastoletniego syna. Nie można jednak powiedzieć, że zabierają się za to od razu. Mija kilka dni nim ta podejmuje poszukiwania i znajduje się... martwy. Do akcji wkracza Krajowa Policja Kryminalna i Sebastian Bergman- pozbawiony taktu i dobrych manier psycholog. Jego obecność denerwuje większą część ekipy- młodą policjantkę Vanję, samego szefa ekipy i przy okazji jego kochankę, specjalistkę od badań miejsc zbrodni Ursulę, jedyną osobą którą nie denerwuje obecność Bergmana jest specjalista od komputerów Billy. W towarzystwie takich ludzi nie można się nudzić, więc nie nudzi się też czytelnik bo napięcie rośnie z każdą przeczytaną stroną. A wszelkie tropy i poszlaki są związane z elitarną, prywatną szkołą do której uczęszczał chłopak. To śledztwo nie kończy się szybko gdyż zarówno chłopak, jak i szkoła skrywają mnóstwo tajemnicy.
Mistrzowsko napisany kryminał. Wielki debiut Michael'a Hjorth i Hans'a Rosenfeldt'a. Od książki nie można się oderwać. Polecam wszystkim głodnym wrażeń i niespodzianek.

Zaniepokojona matka dzwoni na policje by zgłosić zaginięcie jej kilkunastoletniego syna. Nie można jednak powiedzieć, że zabierają się za to od razu. Mija kilka dni nim ta podejmuje poszukiwania i znajduje się... martwy. Do akcji wkracza Krajowa Policja Kryminalna i Sebastian Bergman- pozbawiony taktu i dobrych manier psycholog. Jego obecność denerwuje większą część ekipy-...

Rozczarowałam się i to bardzo. Spodziewałam się czegoś ciut lepszego. Przede wszystkim rozczarowały mnie postacie wykreowane przez autorkę. Różyczka- piękna, naiwna, posłuszna, nie przypadła mi do gustu. Jest osobą bez własnego zdania, wypełniającą bez pytań wszystkie zachcianki księcia, który podobno ją kocha. Kocha ją, a jednak zadaje jej ból, bo to go podnieca, bez przesady skoro ją kocha niech okazuje jej trochę uczucia. Książę Aleksy był najciekawszą postacią, a cała jego historia była tak wciągająca, że zadawałam sobie pytanie czemu on nie jest głównym bohaterem, książka wciąż byłaby erotyczna ale byłaby przy tym ciut ciekawsza. Był on jedyną godną uwagi postacią w tej książce. Bo nawet królowa, która w pierwszym momencie wydawała mi się kimś wielkim, tajemniczym, a co za tym idzie ciekawym okazuje się być dokładnie taka sama jak Książę, który obudził Różyczkę. Cóż w sumie muszę przyznać, że troszeczkę książka mi się podobała. Czy sięgnę po następne części nie wiem, na razie nie mam ochoty na taką literaturę.

Rozczarowałam się i to bardzo. Spodziewałam się czegoś ciut lepszego. Przede wszystkim rozczarowały mnie postacie wykreowane przez autorkę. Różyczka- piękna, naiwna, posłuszna, nie przypadła mi do gustu. Jest osobą bez własnego zdania, wypełniającą bez pytań wszystkie zachcianki księcia, który podobno ją kocha. Kocha ją, a jednak zadaje jej ból, bo to go podnieca, bez...