Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Gobelin. Demon i kuźnia" jest trzecią częścią serii opisującą nie tylko przygody, ale również przemiany Maxa McDanielsa.
Czytając trochę na temat tej serii trafiałam na opinię wiążącą/porównującą ją z Harrym Potterem. Zastanawia mnie skąd się to w ogóle bierze? Moim zdaniem książki/serie te nie mają ze sobą nic wspólnego. Chyba że ktoś na siłę chce tych podobieństw szukać, ale tak to chyba naprawdę trudno byłoby znaleźć książkę, która nie powielałaby czegoś z innej.
Mi osobiście seria ta bardzo się podoba. Jest ciekawa. Czyta się ją szybko i przyjemnie, a "miejscowy" humor zdecydowanie mi przypada do gustu. Lubię bohaterów całej serii, choć przyznam że miejscami, niektórzy z nich potrafią być trochę denerwujący, choć nie uważam tego za wadę. Jedyne co zdecydowanie mi się nie podobało w książce jest... Nick czy raczej jego śmierć, wiążąca się z poświęceniem dla przyjaciela. Zdecydowanie można nazwać mnie sentymentalną, ale przyznam że często bardziej szkoda mi zwierząt niż ludzi, dlatego cieszyłam się że czytałam to w domu, a nie gdzieś na mieście, bo często nie noszę z sobą chusteczek.
Książka/seria ta podoba mi się właśnie z tego jeszcze jednego powodu, że tak naprawdę nie wiem do końca czego można się tam spodziewać. Temat magii wprawdzie daje dość szerokie pole popisu, ale trzeba zachować w nim umiar tzn. nie przesadzić w żadną ze stron, a przy tym zachować jakiś sens i ciągłość. I moim zdaniem ta pozycja spełnia wspomniane kryteria.

"Gobelin. Demon i kuźnia" jest trzecią częścią serii opisującą nie tylko przygody, ale również przemiany Maxa McDanielsa.
Czytając trochę na temat tej serii trafiałam na opinię wiążącą/porównującą ją z Harrym Potterem. Zastanawia mnie skąd się to w ogóle bierze? Moim zdaniem książki/serie te nie mają ze sobą nic wspólnego. Chyba że ktoś na siłę chce tych podobieństw szukać,...

"Wyznawcy płomienia" to jedna z książek Mastertona, która mi się całkiem podobała. Dużym plusem było to, że szybko się ją czytało i nie było w jej przypadku czegoś takiego jak "natychmiastowe" zakończenie. Tutaj rozwiązanie całej zagadki było przybliżane tak naprawdę od samego początku, przygotowując czytelnika (mnie) stopniowo do kolejnych etapów rozwiązania zagadki, co zdecydowanie mi się podobało, bo sprawiało że sama mogłam chociaż próbować "wymyślać" przyczyny, powody i ewentualny przebieg wydarzeń.
Jednym z tekstów, jakie po lekturze utkwiły mi w pamięci było określenie, jakiego Denman użył do "opisania" Helwige: Przeceniona Skórzana Kanapa. I nie umiem tego wytłumaczyć, ale zaintrygował mnie Otto... Czy raczej to coś co go "przejęło"...

"Wyznawcy płomienia" to jedna z książek Mastertona, która mi się całkiem podobała. Dużym plusem było to, że szybko się ją czytało i nie było w jej przypadku czegoś takiego jak "natychmiastowe" zakończenie. Tutaj rozwiązanie całej zagadki było przybliżane tak naprawdę od samego początku, przygotowując czytelnika (mnie) stopniowo do kolejnych etapów rozwiązania zagadki, co...

Druga część siedmiotomowej powieści o Harrym Potterze, w której ponownie autorka zaskakuje nas (a przynajmniej mnie, jak za pierwszym razem ją czytałam) pomysłem i ogólnym przebiegiem wydarzeń. Mając jako taką wyobraźnię zawsze przypuszczałam, że książki fantastyczne czy to o wampirach czy czarownikach czy tym podobnych łatwiej się pisze niż inne... Czy raczej wynajduje się na nie pomysły bądź wymyśla do nich ciekawe, zaskakujące choć o dziwo w jakiś sposób logiczne wytłumaczenia. Ale teraz nie do końca się z tym zgadzam... Bo żeby w świecie fantastyki znaleźć jakiekolwiek logiczne wytłumaczenie czy sensowne "zbiegi okoliczności" czasem trzeba się bardziej nagimnastykować niż przy normalnych, bardziej realistycznych powieściach.
Muszę szczerze przyznać, że lubię tą część (choć nie najbardziej), bo w jakiś sposób jest ona dla mnie sentymentalna. A w jaki? Otóż pamiętam że sama kiedyś bardzo krytykowałam niektóre osoby, że czytają tą książkę (otwarcie się przyznaję), ale po obejrzeniu (tak! obejrzeniu ;)) filmu sama postanowiłam po nią sięgnąć... Jak się można domyśleć książka mi się spodobała i to tak bardzo, że kupiłam wszystkie części, jakie do tamtej pory się pojawiły, a później nie mogłam się doczekać na kolejne i śledziłam terminy, kiedy mają się ukazać ^^
Nie będę streszczać książki, bo w jej przypadku napisałabym chyba prawie kolejną, ale szczerze mogę ją polecić osobom, które lubią taką tematykę i chociaż na chwilę chcą się oderwać od szarej rzeczywistości. A patrząc na obecną pogodę za oknem nie piszę tego wyłącznie w przenośni.
Na koniec chciałabym jeszcze coś dodać... Nie wiem czemu, ale z filmu najbardziej zapamiętałam moment, w którym Harry z Ronem wchodzą do zakazanego lasu za pająkami, a Ron mówi "Dlaczego to pająki? Dlaczego to nigdy nie mogą być motyle?" (czy coś takiego) i jak czytam książkę zawsze mi tego brakuje ^^

Druga część siedmiotomowej powieści o Harrym Potterze, w której ponownie autorka zaskakuje nas (a przynajmniej mnie, jak za pierwszym razem ją czytałam) pomysłem i ogólnym przebiegiem wydarzeń. Mając jako taką wyobraźnię zawsze przypuszczałam, że książki fantastyczne czy to o wampirach czy czarownikach czy tym podobnych łatwiej się pisze niż inne... Czy raczej wynajduje się...