Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wprowadzająca w magiczny świat. Polecam młodym, bo warto. Szanuję książki o Harry Potterze, bo uczą młodego człowieka jak podejmować decyzje. Co jest ważne. Z każdą częścią jest coraz ciekawiej. Polecam

Wprowadzająca w magiczny świat. Polecam młodym, bo warto. Szanuję książki o Harry Potterze, bo uczą młodego człowieka jak podejmować decyzje. Co jest ważne. Z każdą częścią jest coraz ciekawiej. Polecam

Ta książka jest moim pierwszym spotkaniem z Panem Coelho.
Lektura ta jest wyjątkowa pod względem dużej ilości mądrych i egzystencjonalnych myśli i cytatów, które są ładnie wplecione w fabułę.
Prosty język, bez zawiłych historii sprawia, że książka jest łatwa w przyswojeniu przez każdego czytelnika, spełniając założony przez autora cel, jak domniemam.

Przerzucając ostatnią stronę, ma się wrażenie, że przeczytało się powieść konstruktywną emocjonalnie. Taką, poprzez którą autor chce na podstawie Weroniki i jej nowych znajomych pokazać nam swój punkt widzenia na to kim jesteśmy, kim możemy być i jak ,,być", by nasze życie nie straciło sensu.

Serdecznie polecam.

Ta książka jest moim pierwszym spotkaniem z Panem Coelho.
Lektura ta jest wyjątkowa pod względem dużej ilości mądrych i egzystencjonalnych myśli i cytatów, które są ładnie wplecione w fabułę.
Prosty język, bez zawiłych historii sprawia, że książka jest łatwa w przyswojeniu przez każdego czytelnika, spełniając założony przez autora cel, jak domniemam.

Przerzucając...

Książka z dzieciństwa, która uczy tego, co w życiu najważniejsze, czyli honoru, miłości do ojczyzny, przyjaźni i wierności. Ze świecą szukać tych cech w dzisiejszych czasach. Taki nasuwa mi się wniosek. Smutno mi się zrobiło, gdy skończyłem czytać tę lekturę.

Książka z dzieciństwa, która uczy tego, co w życiu najważniejsze, czyli honoru, miłości do ojczyzny, przyjaźni i wierności. Ze świecą szukać tych cech w dzisiejszych czasach. Taki nasuwa mi się wniosek. Smutno mi się zrobiło, gdy skończyłem czytać tę lekturę.

Zawiera ciekawe informacje i obala mity związane z cholesterolem. Polecam.

Zawiera ciekawe informacje i obala mity związane z cholesterolem. Polecam.

Koniec. Harry Potter wygrał. Pani Rowling przed napisaniem tej części zaczęła chyba czytać Grę o Tron, bo uśmierciła w niej więcej ludzi niż we wszystkich wcześniejszych częściach razem wziętych. Sądziłem, że to szczęście, które towarzyszyło Harry'emu przez te wszystkie lata w końcu się wyczerpie, a on w końcu udowodni, że jest godnym przeciwnikiem Voldemorta. Nic takiego się nie stało. Zaczęło to już być naprawdę irytujące, ale bardzo chciałem wiedzieć jak się skończy ta historia, wiec brnąłem dalej.
A jeśli chodzi o Albusa, to niezły z niego hipokryta, ale Rowling jakoś udało się go ostatecznie wybronić, jednak dla mnie pozostaje zwykłym łgarzem i egoistą. Cześć ogólnie nudna. Moim zdaniem trzecia i czwarta część miały w sobie najwięcej magii, a potem gdy Rowling zdała sobie w końcu sprawę, że czas najwyższy zakończyć historię, zaczęła jakoś chaotycznie błądzić i wymyślać kiepskie rozwiązania szyjąc wszystko grubymi nićmi szczęścia. (ucieczka na ślepym smoku tiaa).

Koniec. Harry Potter wygrał. Pani Rowling przed napisaniem tej części zaczęła chyba czytać Grę o Tron, bo uśmierciła w niej więcej ludzi niż we wszystkich wcześniejszych częściach razem wziętych. Sądziłem, że to szczęście, które towarzyszyło Harry'emu przez te wszystkie lata w końcu się wyczerpie, a on w końcu udowodni, że jest godnym przeciwnikiem Voldemorta. Nic takiego...

Sezon Burz to ciekawie przeplatające się wydarzenia z życia Geralta, które są interesujące i dostarczają wiele przyjemności oraz emocji, wczytując się coraz bardziej w książkę.
Po przeczytaniu książki 2 raz, a właściwie słuchając audiobooka książka spodobała mi się jeszcze bardziej.
Fabuła jest ładnie wkomponowana między wcześniejsze opowiadania i sagę Wiedźmińską. Polecam.

Sezon Burz to ciekawie przeplatające się wydarzenia z życia Geralta, które są interesujące i dostarczają wiele przyjemności oraz emocji, wczytując się coraz bardziej w książkę.
Po przeczytaniu książki 2 raz, a właściwie słuchając audiobooka książka spodobała mi się jeszcze bardziej.
Fabuła jest ładnie wkomponowana między wcześniejsze opowiadania i sagę Wiedźmińską. Polecam.

Harry Potter... Po tylu latach przerwy postanowiłem dokończyć jego przygody, których zaniechałem po piątej części, gdyż nowszych nie było.

Tak więc gdy już udało mi się opuścić dział dziecięcy w bibliotece, gdzie ściany zdobiły rysunki, a na półkach podejrzliwie spoglądały na mnie misie i lalki, czując się trochę jak poledofil wróciłem do Hogwartu i przygód młodych czarodziejów. Ku mojemu zaskoczeniu książka mnie wciągnęła...jak kiedyś... Ta część Harry Pottera była bardzo ciekawa, bo wyjaśniła wiele tajemnic. Wątki miłosne przemilczę. Można by polemizować na temat przebiegu różnych zdarzeń i sytuacji, ale trudno... Pogodzę się z tym.
Polecam

Harry Potter... Po tylu latach przerwy postanowiłem dokończyć jego przygody, których zaniechałem po piątej części, gdyż nowszych nie było.

Tak więc gdy już udało mi się opuścić dział dziecięcy w bibliotece, gdzie ściany zdobiły rysunki, a na półkach podejrzliwie spoglądały na mnie misie i lalki, czując się trochę jak poledofil wróciłem do Hogwartu i przygód młodych...

Polecam!

Polecam!

Kolejna część przygód Drużyny Pierścienia przynosi wiele nieoczekiwanych zdarzeń. Zdarzeń innych na pewno niż w ekranizacji ;-)
Gdzieś tam w tle trochę męczą mnie opisy wszystkich listków Fangornu, ale do tego po prostu trzeba się przyzwyczaić. Bo taki jest styl pisania Tolkiena. Cóż mogę powiedzieć więcej. Trylogia Władcy Pierścienia to absolutne minimum fana fantastyki. Polecam.

Kolejna część przygód Drużyny Pierścienia przynosi wiele nieoczekiwanych zdarzeń. Zdarzeń innych na pewno niż w ekranizacji ;-)
Gdzieś tam w tle trochę męczą mnie opisy wszystkich listków Fangornu, ale do tego po prostu trzeba się przyzwyczaić. Bo taki jest styl pisania Tolkiena. Cóż mogę powiedzieć więcej. Trylogia Władcy Pierścienia to absolutne minimum fana fantastyki....

Przygody Koniasza czyta się szybko i zwinnie, to również cechy, którymi dysponuje nasz główny bohater. Chociaż znajdą się tacy, którym nie pasuje to, jak prędko bohater wylizuje się z poniesionych ran i staje znów do walki, to ja z przymrużeniem oka patrzyłem na tego typu sprawy. Już od pierwszej częśći przygód Koniasza podobał mi się styl jego walki i sposób jak autor wykazuje się widzą na temat nazw poszczególnych technik. Koniasz to taki twardziocha, który z determinacją brnie przed siebie. Ma swój honor i swoje zdanie. Nie da sobie w kaszę dmuchać. Ma też dystans do swojej pokiereszowanej twarzy. Przyrównałbym go do Terminatora :-). Wszystkie części napisane są dobrze i fanów Wiedźmina raczej by do siebie przekonały. Przy czytaniu historii o Koniaszu nie ma mowy o nudzie. Zachęcam.

Przygody Koniasza czyta się szybko i zwinnie, to również cechy, którymi dysponuje nasz główny bohater. Chociaż znajdą się tacy, którym nie pasuje to, jak prędko bohater wylizuje się z poniesionych ran i staje znów do walki, to ja z przymrużeniem oka patrzyłem na tego typu sprawy. Już od pierwszej częśći przygód Koniasza podobał mi się styl jego walki i sposób jak autor...

Przygody Koniasza czyta się szybko i zwinnie, to również cechy, którymi dysponuje nasz główny bohater. Chociaż znajdą się tacy, którym nie pasuje to, jak prędko bohater wylizuje się z poniesionych ran i staje znów do walki, to ja z przymrużeniem oka patrzyłem na tego typu sprawy. Już od pierwszej częśći przygód Koniasza podobał mi się styl jego walki i sposób jak autor wykazuje się widzą na temat nazw poszczególnych technik. Koniasz to taki twardziocha, który z determinacją brnie przed siebie. Ma swój honor i swoje zdanie. Nie da sobie w kaszę dmuchać. Ma też dystans do swojej pokiereszowanej twarzy. Przyrównałbym go do Terminatora :-). Wszystkie części napisane są dobrze i fanów Wiedźmina raczej by do siebie przekonały. Przy czytaniu historii o Koniaszu nie ma mowy o nudzie. Zachęcam.

Przygody Koniasza czyta się szybko i zwinnie, to również cechy, którymi dysponuje nasz główny bohater. Chociaż znajdą się tacy, którym nie pasuje to, jak prędko bohater wylizuje się z poniesionych ran i staje znów do walki, to ja z przymrużeniem oka patrzyłem na tego typu sprawy. Już od pierwszej częśći przygód Koniasza podobał mi się styl jego walki i sposób jak autor...

Super się czyta.

Super się czyta.