Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka wizjonerska, ponadczasowa. Nawet dziś niewiele straciła na swojej świeżości. Momentami być może kult centralnego sterowania jest zbyt przerysowany, ale rozumiem, o co autorowi chodziło. Warto też mocniej pochylić się nad systemem scoringu i jego bezmyślnością - podobne rzeczy obecnie dzieją się w Chinach. Zakończenie natomiast mocno wbija się w głowę i ukazuje, o co (i komu) w większości systemów politycznych tak naprawdę chodzi ;)

Książka wizjonerska, ponadczasowa. Nawet dziś niewiele straciła na swojej świeżości. Momentami być może kult centralnego sterowania jest zbyt przerysowany, ale rozumiem, o co autorowi chodziło. Warto też mocniej pochylić się nad systemem scoringu i jego bezmyślnością - podobne rzeczy obecnie dzieją się w Chinach. Zakończenie natomiast mocno wbija się w głowę i ukazuje, o co...

Książka bardzo przeciętna. Praktycznie przez pierwszą połowę jest to nie kryminał, a obyczajówka z nutą erotyki. Później niby się rozkręca, ale w sumie w napięciu trzyma tylko w końcówce, która i tak jest dość przewidywalna. Jedna z gorszych pozycji Chmielarza, a bardzo lubię tego autora.

Książka bardzo przeciętna. Praktycznie przez pierwszą połowę jest to nie kryminał, a obyczajówka z nutą erotyki. Później niby się rozkręca, ale w sumie w napięciu trzyma tylko w końcówce, która i tak jest dość przewidywalna. Jedna z gorszych pozycji Chmielarza, a bardzo lubię tego autora.

Baaardzo przeciętna pozycja, w zasadzie niewiele wnosząca nowego. Biografii Maxa i historii jego początków jest tu jak kot napłakał. Więcej opisów tu wydarzeń współczesnych, do których przecież jest łatwy dostęp i nie potrzeba w tym celu sięgać po książkę.

Absolutnie karygodne jest natomiast przekręcanie faktów. Według autora, który rzekomo wiele lat spędził w paddoku F1, Danny Ric po przejściu do Renault zdobył tylko 2x3 miejsce. O zwycięstwie i tym samym wygraniu zakładu, którego efektem był tatuaż ówczesnego szefa Renault, autor jakby zapomniał.

W podobny sposób nazywa Michaela Massiego "sędzią", podczas gdy każdy średnio rozgarnięty obserwator F1 wie, że przecież był on dyrektorem wyścigowym, a nie sędzią. Takich "smaczków" jest tu więcej. Być może dla osób nowych w tym sporcie będzie to ciekawa pozycja. Dla reszty niestety nuda, a wręcz złość, gdy się czyta takie babole. PS. opinia dotyczy polskiej wersji książki.

Baaardzo przeciętna pozycja, w zasadzie niewiele wnosząca nowego. Biografii Maxa i historii jego początków jest tu jak kot napłakał. Więcej opisów tu wydarzeń współczesnych, do których przecież jest łatwy dostęp i nie potrzeba w tym celu sięgać po książkę.

Absolutnie karygodne jest natomiast przekręcanie faktów. Według autora, który rzekomo wiele lat spędził w paddoku F1,...