Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Och Kvothe och Kvothe coś Ty dobrego narobił? Książka przeznaczona raczej dla młodzieży aniżeli doświadczonego czytelnika fantasy, lecz pomimo tego jedno z większych literackich odkryć ostatnich 5 lat. Fabuła leci do przodu niczym pisana od linijki wg schematu stosowanego w filmach Marvelach tj.12 etapów bohatera podróży; tak jak są wzloty i upadki głównego bohatera, tak i w książce są ciekawsze i nudniejsze fragmenty (w tym mój ,,ulubieniec” czyli ok. 100- stronicowy harem u Feluriany). Skoro bohater jest kreowany na prawdziwą legendę, to w dotychczasowych częściach cyklu, zabrakło mi więcej prawdziwego ,,światowego” zagrożenia; jak na razie jego arcywrogiem jest mameja Ambrose, zaś kwestia samych ,,złych o których nawet nie można mówić” jest niestety dopiero na 3 planie. Kolejny jest mało interesujący wątek miłosny z materialistką Denną, która ma swojego sponosra niczym Christian Grey, a pomimo tego próbuje się docierać z Kvothem, który i tak ma na to wywalone, o matko! Ponadto ciężki początek, i końca nie widać całego cyklu, ot taki koń na białym rycerzu  ogólnie polecam, tym bardziej, że cykl ma bardzo wysokie oceny 

Och Kvothe och Kvothe coś Ty dobrego narobił? Książka przeznaczona raczej dla młodzieży aniżeli doświadczonego czytelnika fantasy, lecz pomimo tego jedno z większych literackich odkryć ostatnich 5 lat. Fabuła leci do przodu niczym pisana od linijki wg schematu stosowanego w filmach Marvelach tj.12 etapów bohatera podróży; tak jak są wzloty i upadki głównego bohatera, tak i...

Tytuł książki nawiązuje do słów, których użył prokurator na kobiety opisywane w książce, który jak się okaże podczas poznawania ich historii bardzo trafny. W książce podobało mi się to, że przedstawione historie nie są rozpatrywane w sposób zero-jedynkowy, a zarazem autorka w żadne sposób nie usprawiedliwia czynów dokonanych przez w/w. kobiety, poza tym, że po tylu latach wspólnych rozmów wyraźnie optuje za tym by dać tym kobietom drugą szansę. W książce jest przedstawiona historia 2 głównych kobiet zamieszanych w morderstwa 7 osób (Tate- La Bianca); przedstawiono zarówno młodość, czas spędzony z Rodziną i to co działo się z nimi już przebywając za więziennymi murami. Książka jest zapisem historii przeprowadzonych rozmów z tymi kobietami oraz przeplata się ona z historiami o własnej młodości autorki, która często odwołuje się w książce do zła popełnianego wobec Żydów, gdyż sama jest w pewnym stopniu Żydówką. Jest tu sporo analogii między tymi oboma wątkami, przez co książka nie jest zbyt mocno skoncentrowana na wątku morderstw, jakby się można było tego spodziewać, lecz jest też próbą odpowiedzenia na ogólne pytanie dot. zła na świecie i skąd się ono bierze, nawet w ludziach, którzy wydawać by się mogło nie są zdolni do takich okropności jak brutalne morderstwa. Moim zdaniem głównym przekazem książki jest pokazanie to, iż zła natura człowieka nie jest uwarunkowana genetycznie, jak niektórzy próbują tego dowieść, tylko człowiek będąc poddawany odpowiednim manipulacjom/praniu mózgu/słabościom w życiu, jest w stanie dokonać takich okropności. Plusem są tu nawiązania do psychonaukowych ciekawostek t. j. bodajże najsłynniejszy eksperyment psychologiczny świata - eksperyment stanfordzki Zimbardo, a także nawiązanie z książką Dave Grossmana ,,O Zabijaniu”. Książka w intrygujący sposób pokazuje życie bohaterek, ale i też ich relacje ze swoimi rodzinami, jak i rodzinami ofiar. Co najważniejsze w całej historii, autorka stara się odpowiedzieć na pytanie: jak to się stało, że dosyć niski mężczyzna potrafił założyć komunę i zmusić ludzi to takich czynów, będąc znany na świecie jako największy morderca świata, pomimo tego, że de facto nikogo nie zabił, stał się tym kim się stał, idolem niezrozumiałej dla mnie popkultury.

Tytuł książki nawiązuje do słów, których użył prokurator na kobiety opisywane w książce, który jak się okaże podczas poznawania ich historii bardzo trafny. W książce podobało mi się to, że przedstawione historie nie są rozpatrywane w sposób zero-jedynkowy, a zarazem autorka w żadne sposób nie usprawiedliwia czynów dokonanych przez w/w. kobiety, poza tym, że po tylu latach...

21 września 2001 roku to data, której nie da się zapomnieć. 2 wieże symbolizujące potęgę Stanów Zjednoczonych oraz Pentagon – mózg myśli wojskowej USA, 4 samoloty i niestety 2996 ofiar, to smutny bilans zamachu dokonanego przez najbardziej rozpoznawalnego terrorystę na świecie – przywódcę Al-Kaidy Osamę Bin Ladena. Pomimo jego śmierci w 2011 roku, echa jego poczynań nadal są gorąco komentowane przez agencje wywiadowcze oraz pisarzy. Wcześniej nikomu nieznany, a współcześnie? Kim był? Co robił? Co miało na niego wpływ, że kierował się takimi a nie innymi ideałami?
Gdyby zagłębić się w historię terroryzmu, można odkryć pewną ciekawostkę. Geneza zamachów sięga XX wiecznej Polski i jej walki o wolność. Każdy by z nas się obraził gdyby nazwał jednego z nas terrorystą, ale tak panowie i panie tak było, to wszystko przez nas, zaczęło się od nas, też mieliśmy wtedy cel.
Człowiek, który dla innych był ucieleśnieniem zła, opętanym na punkcie eliminacji nie islamistów, filantrop i milioner, mający niesamowite wpływy u rodziny królewskiej, traktowany z szacunkiem przez wszystkich Saudyjczyków, przez drugich z bliskiego otoczenia kochający ojciec i świetny mąż, będący przykładem dla innych muzułmanów, serdeczny przyjaciel. Dwie różne opinie o tym samym człowieku, więc gdzie leży prawda? Książka nie daje jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie ale stara się wyjaśnić punkt widzenia zarówno jednej, jak i drugiej strony. Nie oceniaj zrozum. Obie strony mają logiczne argumenty za swoimi racjami. Plusem książki jest to, że jest to prequel wydarzeń sprzed ataku na WTC. Jedynie 10 ostatnich stron pisze o tym jak Amerykanie zareagowali na ten zamach. Historia młodości Osamy jest naprawdę wciągająca. Książka jest w pewnym sensie stadium ewolucji osoby, która wychowała się w trudnym okresie historii własnego kraju, co w połączeniu z nadinterpretowaniem założeń własnej religii wg własnego widzi mi się, dało koszmarny rezultat. Niestety w dzisiejszych czasach, Al.-Kaida stała się wzorem dla innych organizacji, w tym obecnie jeszcze zapewne potężniejszej – ISIS. Polecam 

21 września 2001 roku to data, której nie da się zapomnieć. 2 wieże symbolizujące potęgę Stanów Zjednoczonych oraz Pentagon – mózg myśli wojskowej USA, 4 samoloty i niestety 2996 ofiar, to smutny bilans zamachu dokonanego przez najbardziej rozpoznawalnego terrorystę na świecie – przywódcę Al-Kaidy Osamę Bin Ladena. Pomimo jego śmierci w 2011 roku, echa jego poczynań nadal...