Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tą książkę dostałam od mamy 4-5 lat temu i z miejsca się w niej zakochałam . Nie opuszcza mojej półki od kilku lat i właściwie codziennie sięgam po nią, otwieram w dowolnym miejscu. Narracja, śmieszne dialogi. Brutalne pokazanie dorosłości, podejście do życia Oskara, troskliwośc Pani Róży... wszystko to tworzy książkę idealną. I mówię to jako ateistka. Nie powiem, że Bóg nie jest ważny w tej powieśći, można by powiedzieć , że jest nawet jednym z bohaterów. Płakałam i będę płakać jeszcze nie raz. Myślę że ta książka nie potrzebuje rekomendacji. Ilość czytelników i pozytywnych opini, mówi sama za siebie :)

Tą książkę dostałam od mamy 4-5 lat temu i z miejsca się w niej zakochałam . Nie opuszcza mojej półki od kilku lat i właściwie codziennie sięgam po nią, otwieram w dowolnym miejscu. Narracja, śmieszne dialogi. Brutalne pokazanie dorosłości, podejście do życia Oskara, troskliwośc Pani Róży... wszystko to tworzy książkę idealną. I mówię to jako ateistka. Nie powiem, że Bóg...

Pierwszy raz sięgnełam po :"Kod (...)" w trakcie boomu związanego z promowaniem filmu na jej podstawie. Pamiętam, że bardzo się zawiodłam, zawiodłam jak mogli zrobić tak kiepski film z tak, tak, tak... niezwykłej i magicznej książki ? Dan Brown spokojnie może się nazywać książkowym Leonardem. Kto nie czytał, niech się schowa. !

Pierwszy raz sięgnełam po :"Kod (...)" w trakcie boomu związanego z promowaniem filmu na jej podstawie. Pamiętam, że bardzo się zawiodłam, zawiodłam jak mogli zrobić tak kiepski film z tak, tak, tak... niezwykłej i magicznej książki ? Dan Brown spokojnie może się nazywać książkowym Leonardem. Kto nie czytał, niech się schowa. !

Są dwie grupy czytaczy : pierwsza, która gdy widzi grubą i ciężką książkę nie może się doczekać czekającej na nich przygody , pełna entuzjazmu i druga : wytrzeszczająca oczy na widok 700 stronicowego tomiska i zastanawiająca się : "jak ja to do cholery przeczytam ?". Przed Millenium uważałam, że ponad 500 stronicowe książki w WIĘKSZOŚCI są nudnawe i niepotrzebnie rozciągnięte. Teraz wiem, że zdecydowanie należę do pierwszej grupy. Do Stiega Larssona wracam 4 raz i za każdym razem wiem, że będzie chwila napięcia, grozy, szczęścia , podniecenia i radości, a także szoku. I dziękuje za to, że na świecie są jeszcze inteligentni pisarze ( no tak, wiem że Larsson już nie chodzi po naszym świecie), którzy są w stanie pogmatwać akcję , pogubić nas w losach bohaterów i wyprowadzić nas zagubionych czytelników. POLECAM!

Są dwie grupy czytaczy : pierwsza, która gdy widzi grubą i ciężką książkę nie może się doczekać czekającej na nich przygody , pełna entuzjazmu i druga : wytrzeszczająca oczy na widok 700 stronicowego tomiska i zastanawiająca się : "jak ja to do cholery przeczytam ?". Przed Millenium uważałam, że ponad 500 stronicowe książki w WIĘKSZOŚCI są nudnawe i niepotrzebnie...