Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam jedno zasadnicze oczekiwanie wobec kryminału: żeby mnie wciągnął. "Uśpienie" nie dało rady tego dokonać na żadnym etapie. Fabuła jest sklecona na siłę, wiele równoległych wątków i postaci zamiast budować napięcie- irytuje, dialogi są sztampowe, banalne. Nie polecam.

Mam jedno zasadnicze oczekiwanie wobec kryminału: żeby mnie wciągnął. "Uśpienie" nie dało rady tego dokonać na żadnym etapie. Fabuła jest sklecona na siłę, wiele równoległych wątków i postaci zamiast budować napięcie- irytuje, dialogi są sztampowe, banalne. Nie polecam.

Wyjątkowa, przejmująca książka. Autorka, w poszukiwaniu własnych korzeni, złamała tabu rodzinne, obowiązującą przez lata zmowę milczenia i zaczęła szperać w przeszłości. Pisząc tę książkę wykonała imponujący research faktograficzny, ale tym co mnie urzekło są rozważania natury psychologicznej i etycznej dotyczące postawy, motywacji, przeżyć bohaterów. Bohaterów nie w sensie historycznym, bo większość opisanych postaci nie dokonała w życiu niczego, co pozwoliłoby im się zapisać na kartach wielkiej Historii. Byli zwykłymi, prostymi ludźmi, jednak zostali bohaterami historii tej rodziny, których geny i doświadczenia żyją w ich potomkach. Ta książka dotknęła we mnie jakiejś czułej struny, najgłębszego poczucia tożsamości i ciągłości z przodkami i ich często, jak u p. Sznajderman, tragicznymi losami. Ubrała w słowa to, co czuję.

Wyjątkowa, przejmująca książka. Autorka, w poszukiwaniu własnych korzeni, złamała tabu rodzinne, obowiązującą przez lata zmowę milczenia i zaczęła szperać w przeszłości. Pisząc tę książkę wykonała imponujący research faktograficzny, ale tym co mnie urzekło są rozważania natury psychologicznej i etycznej dotyczące postawy, motywacji, przeżyć bohaterów. Bohaterów nie w sensie...

Nie wiem czy ta książka jest tak kiepsko napisana, czy to kwestia tłumaczenia. Gdyby to była fikcja literacka, rzuciłabym ją w kąt jako szmirowate romansidło. Zaintrygowała mnie jednak postać autorki. Co ona zobaczyła w tym Masaju, że zostawiła dla niego wszystko? Jak szaleńczo trzeba się zakochać, żeby postawić wszystko na życie z człowiekiem, z którym można jedynie wymienić kilka banalnych zwrotów po angielsku? Jak dalece można ryzykować dla miłości? Książka pokazuje ile na pozór uniwersalnych przekonań (np. to, że czułość ukochanemu mężczyźnie okazuje się pocałunkiem w usta, a miejsce małego dziecka jest przy jego rodzicach) jest specyficznych dla europejskiej kultury, a tym samym, jak ogromnym wyzwaniem jest związanie się z kimś spoza tego kręgu kulturowego. Pozostaje dla mnie zagadką w jaki sposób nowoczesnej Europejce udało się tak szybko porzucić dotychczasowe nawyki, dobrowolnie zrezygnować ze zdobyczy współczesnego świata i zamieszkać w miejscu, w którym rutynowe, codzienne czynności wymagają tak wiele wysiłku. Miłość miłością, ale Corrine miała w swojej afrykańskiej przygodzie więcej szczęścia niż rozumu. Tylko opatrzność sprawiła, że nie skończyła np. chora na AIDS.

Nie wiem czy ta książka jest tak kiepsko napisana, czy to kwestia tłumaczenia. Gdyby to była fikcja literacka, rzuciłabym ją w kąt jako szmirowate romansidło. Zaintrygowała mnie jednak postać autorki. Co ona zobaczyła w tym Masaju, że zostawiła dla niego wszystko? Jak szaleńczo trzeba się zakochać, żeby postawić wszystko na życie z człowiekiem, z którym można jedynie...