Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie znam Czechów, zdaje mi się , że nigdy ich nie zrozumiem, ale to wcale, a wcale nie przeszkadza mi zachwycać się nimi. Zastanawiam się tylko, czy potrafiłbym to robić bez przewodnictwa Szczygła. Bez wątpienia zerwał z moich oczu klapki stereotypów krążących po naszym kraju, pokazał mi ich z innej strony, strony, która powinna nas wprawić w prawdziwe zakłopotanie. Po lekturze tej książki czuję się gorszym i smutniejszym bratem Czechów, bardziej uwikłanym w historię i religię, mniej wolnym, zabieganym i okradzionym z siebie. To boli owszem i piecze gdzieś w środku, ale kto powiedział, że książki maja być balsamem dla duszy, skoro ta łyżka dziegciu smakowała mi wyjątkowo?

Nie znam Czechów, zdaje mi się , że nigdy ich nie zrozumiem, ale to wcale, a wcale nie przeszkadza mi zachwycać się nimi. Zastanawiam się tylko, czy potrafiłbym to robić bez przewodnictwa Szczygła. Bez wątpienia zerwał z moich oczu klapki stereotypów krążących po naszym kraju, pokazał mi ich z innej strony, strony, która powinna nas wprawić w prawdziwe zakłopotanie. Po...

„Zapiski...” to druga w dorobku Olszewskiego książka, w której autor zajmuje się Polską. Polską A i B, i nawet C. Tej najmniejszej, ledwie dostrzegalnej w ulotnym obrazie widzianym zza szyby leniwie sunącego pociągu. Schowanej gdzieś pod zwałami śmieci, czającej się za brudnym i szarym budynku z czasów PRL. Właśnie w opisach tych wycinków rzeczywistości tkwi największe piękno tej książki i zarazem największa pasja i miłość, choć trzeba czytelnika uprzedzić, że nie jest to uczucie łatwe i przyjemne. Wręcz przeciwnie to miłość ciężka i niewdzięczna, pozbawiona słodyczy i romantyzmu, zanurzona w ponure i szare blokowiska, w smutne i zapomniane krainy zaczynające się zaraz za granicami dużych miast. Właśnie w tych miejscach okiem wytrawnego znawcy Olszewski odnajduje piękno. Smutne i przerażające, ale magnetyzujące, nie pozwalające odwrócić od niego głowy w poszukiwaniu jakiegoś taniego last minute. Stylistyczna doskonałość prozy jeszcze dodatkowo pogłębia czułość z jaką zagłębiamy się w kolejną podróż i nie ma znaczenia, czy będzie to gdzieś pod Krakowem, czy na Mazurach i tak wiem, że dam się porwać w poszukiwaniu kolejnej lokalnej tajemnicy. Można by trochę ponarzekać, czy nie za dużo tu opisów dworców i przydrożnych barów, ale obiekty te tworzą, czy to się nam podoba, czy nie, naszą polską mitologię przestrzeni. Dlatego polecam uważnie wczytać się w opowieść o pięknie, które ukazać się nam może w każdym momencie w najbardziej nieoczekiwanym dla nas miejscu. Uwaga! Ta książka uwrażliwia na widok za oknem i inspiruje do małych podróży za próg. W przypadku tej książki to chyba najlepszy komentarz.

„Zapiski...” to druga w dorobku Olszewskiego książka, w której autor zajmuje się Polską. Polską A i B, i nawet C. Tej najmniejszej, ledwie dostrzegalnej w ulotnym obrazie widzianym zza szyby leniwie sunącego pociągu. Schowanej gdzieś pod zwałami śmieci, czającej się za brudnym i szarym budynku z czasów PRL. Właśnie w opisach tych wycinków rzeczywistości tkwi największe...