Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma co się rozwodzić, bo książka naprawdę świetna.
Największa pochwała dla autora za wspaniałe operowanie słowem. Świat został przedstawiony tak realistycznie, że można być pewnym, że właśnie tak wyglądało życie w starożytnym Egipcie.
Jedyne, co czasem mnie tylko dziwiło to wszechstronność Taity - no aż takie bycie uzdolnionym w każdym kierunku to już nawet nie fair :)
Ale bohater absolutnie mnie oczarował, urzekły mnie jego miłość i oddanie do Lostris.
Chociaż na końcu płakałam jak bóbr to myślę, że zakończenie też jest dobre. Naprawdę, nie myślałam, że ta książka zachwyci mnie do takiego stopnia.

Nie ma co się rozwodzić, bo książka naprawdę świetna.
Największa pochwała dla autora za wspaniałe operowanie słowem. Świat został przedstawiony tak realistycznie, że można być pewnym, że właśnie tak wyglądało życie w starożytnym Egipcie.
Jedyne, co czasem mnie tylko dziwiło to wszechstronność Taity - no aż takie bycie uzdolnionym w każdym kierunku to już nawet nie fair...

Spodobał mi się tytuł, spodobał mi się opis, zachęciły mnie pozytywne opinie czytelników, więc nic innego nie zostało, tylko przeczytać.
I trochę się zawiodłam.
Według mnie sama historia jest oryginalna, momentami zaskakująca, naprawdę chciało się wiedzieć, co będzie dalej. Ale męczył mnie styl pisania autorki. Miałam wrażenie, że historia jest napisana pobieżnie, tak jakby był ograniczony limit słów. Te ważniejsze sceny powieści były za krótkie, zbyt niedokładnie opisane - mam na myśli, że nie oddawały tego, co powinny, nie dało się przy nich wzruszyć.
Również relacje między bohaterami były blado ukazane. Podczas czytania z góry przyjmowało się, że ktoś kogoś lubi, ktoś kogoś nie i tyle. Ale na pewno żadna miłość nie była pełna pasji, żadna przyjaźń nie była szczególnie głęboka. Nawet nienawiść wydawała się być na prochach uspokajających - brakowało tej gorącej, wewnętrznej furii na myśl o drugim człowieku.
Denerwowało mnie też trochę to, że było pełno ludzi czy miejsc, nie mających prawie nic wspólnego z akcją utworu, ale koniecznie musiało mieć swoją - najlepiej dziwną, nazwę. Dodawało to tylko zamętu.
Naprawdę, w trakcie czytania miałam wątpliwości czy dotrwam przez to wszystko do końca. Jednak historia potrafiła się obronić. Bo - powtórzę się - sam pomysł jest naprawdę ciekawy, a zwroty akcji momentami zaskakujące. Jeśli więc ktoś ma ochotę przeczytać coś nowego, to warto się zastanowić nad tą pozycją.

Spodobał mi się tytuł, spodobał mi się opis, zachęciły mnie pozytywne opinie czytelników, więc nic innego nie zostało, tylko przeczytać.
I trochę się zawiodłam.
Według mnie sama historia jest oryginalna, momentami zaskakująca, naprawdę chciało się wiedzieć, co będzie dalej. Ale męczył mnie styl pisania autorki. Miałam wrażenie, że historia jest napisana pobieżnie, tak...