Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu licznych bardzo pozytywnych recenzji na temat "Igrzysk Śmierci", a także pod wpływem zachwytów moich znajomych nad w/w książką, postanowiłam dla własnego spokoju sumienia w końcu po nią sięgnąć. Nie ukrywam, że pokładałam w tej pozycji naprawdę wielkie nadzieje, również z powodu fabuły, która od razu wydała mi się godna uwagi.

Antyutopijna wizja przyszłości, totalitarne państwo zmuszające obywateli do okrutnych ofiar - tematyka jak na książkę stricte młodzieżową dosyć odważna i ambitna na pierwszy rzut oka mogła okazać się ciekawą alternatywą spośród wszystkich typowych, przerysowanych nastolatkowych romansideł.

Niestety, mówię od razu, że na książce bardzo się zawiodłam, bo oprócz dobrej fabuły niczego pozytywnego nie mogłam w niej dostrzec. Styl pisania autorki zupełnie nie przypadł mi do gustu. Książka składa się praktycznie z samych opisów akcji. Jeżeli nawet od czasu do czasu pojawiają się opisy uczuć czy emocji bohaterki, są okrojone i powierzchowne, a w książce poruszającej tak poważną tematykę aż prosi się, by wniknąć choć ciut głębiej w psychikę postaci, tym bardziej, że narracja jest pierwszoosobowa. Podobnie w postaciach drugoplanowych próżno doszukiwać się jakichś złożonych motywów działań - wszystko jest wręcz przytłaczająco banalne.

Główna bohaterka została wykreowana na podobnej zasadzie, jak w innych znanych nam wszystkim "nastolatkowych bestsellerach" - wyidealizowana do granic możliwości, o wszelkich możliwych cechach pozytywnych, a to potrafi popsuć charakter każdej powieści, nadając jej klimat naiwnej bajeczki.

Owszem, książkę czyta się bardzo szybko, powiedziałabym nawet, że zbyt szybko, i na dobrą sprawę dałoby się uznać to za jej atut, jeżeli ktoś oczekuje lektury lekkiej i łatwej, bez jakichś głębokich przekazów. W "Igrzyskach Śmierci" oczywiście można by się doszukiwać swego rodzaju przesłania i nie ma wątpliwości, że autorka chciała przekazać w niej coś wartościowego. Niestety, poziom literacki i tematyka rozminęły się ze sobą tak dalece, że trudno jest jednoznacznie ocenić to, co powstało z tego rozminięcia. :)

Nie powiem - "nie polecam", bo jak się okazuje każdą książkę warto przeczytać chociażby po to, by mieć własną opinię na jej temat. Od razu jednak ostrzegam - nie spodziewajcie się literackiego arcydzieła. Ja prawdopodobnie po prostu zbyt wiele oczekiwałam. Nastawiłam się na coś bardzo ambitnego, a może gdybym od razu spodziewała się kolejnej łatwiutkiej w przekazie, ale miłej w czytaniu książki dla młodzieży o trochę bardziej rozbudowanej tematyce, teraz moja ocena byłaby zupełnie inna.

Pozdrawiam i mam nadzieję, że nie obedrzecie mnie ze skóry za jedną z niewielu negatywnych opinii na temat tej pozycji :)

Po przeczytaniu licznych bardzo pozytywnych recenzji na temat "Igrzysk Śmierci", a także pod wpływem zachwytów moich znajomych nad w/w książką, postanowiłam dla własnego spokoju sumienia w końcu po nią sięgnąć. Nie ukrywam, że pokładałam w tej pozycji naprawdę wielkie nadzieje, również z powodu fabuły, która od razu wydała mi się godna uwagi.

Antyutopijna wizja...