Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu tej książki nie mogę uwolnić się od myśli, że przypominam złagodzoną wersję panny Wade. Niedoścignionym staje się ideał - Amy Dorrit.
Dickens jest uważnym obserwatorem społeczeństwa. Dydaktyzm w jego wykonaniu nie jest nużący, ani nachalny, nazwałabym go subtelnym. Każdy rozpoczęty wątek jest zakończony w sposób bardzo prawdopodobny, wręcz naturalny, co bardzo mi się spodobało.
Muszę też dodać, że nawet postacie ,które zostały wykreowane jako te postępujące nagannie, nie wzbudzały we mnie antypatii, a raczej chęć poznania ich motywacji.
Cudowna lektura w każdym wieku.

Po przeczytaniu tej książki nie mogę uwolnić się od myśli, że przypominam złagodzoną wersję panny Wade. Niedoścignionym staje się ideał - Amy Dorrit.
Dickens jest uważnym obserwatorem społeczeństwa. Dydaktyzm w jego wykonaniu nie jest nużący, ani nachalny, nazwałabym go subtelnym. Każdy rozpoczęty wątek jest zakończony w sposób bardzo prawdopodobny, wręcz naturalny, co...

Wiele osób zarzuca tej książce, że to po prostu "odgrzewane kotlety", gorsza wersja "Mistrza i Małgorzaty".
Jednak mi podoba się ta przewidywalność. Sięgam po Bułhakowa i wiem co zastanę, nie rozczaruję się. Dla fanów Behemota i Wolanda mogę powiedzieć,że autor musnął ten motyw, jednocześnie sprowadzając go do kotka i diabelskich sztuczek, czyli jednym słowem diabelskiej szajki z "Mistrza i Małgorzaty" tu nie spotkamy. Zresztą nie trzeba tu diabła, wystarczająco zastępuje go totalitaryzm.
Dla osób zdających maturę ta książka może być dobrym uzupełnieniem motywu labiryntu, gdyż wnętrza urzędów tworzą coś na ten kształt, tak jak w "Procesie".
Moja ocena jest zdecydowanie pozytywna i to nie tylko ze względów sentymentalnych uczuć wobec "Mistrza i Małgorzaty".

Wiele osób zarzuca tej książce, że to po prostu "odgrzewane kotlety", gorsza wersja "Mistrza i Małgorzaty".
Jednak mi podoba się ta przewidywalność. Sięgam po Bułhakowa i wiem co zastanę, nie rozczaruję się. Dla fanów Behemota i Wolanda mogę powiedzieć,że autor musnął ten motyw, jednocześnie sprowadzając go do kotka i diabelskich sztuczek, czyli jednym słowem diabelskiej...

Jest to moje pierwsze spotkanie z Wiesławem Myśliwskim i muszę przyznać, że bardzo udane, choć wcześniej delikatnie mówiąc dyskryminowałam trochę polską literaturę. Uważałam,że tak jak w przypadku lektur szkolnych będę się po prostu męczyć. Nie muszę mówić jak bardzo się tego teraz wstydzę.
"Traktat o łuskaniu fasoli", czyli mówiąc jak najprościej traktat o życiu. Mam wrażenie, że niewiele pozostało już ludzi takich ,jak nasz narrator, którzy potrafią widzieć,a nie tylko patrzeć, szanują przyrodę i potrafią się w nią wsłuchać,nie gonią bezmyślnie za pieniądzem, ale przede wszystkim przyjmują życie, takim jakim ich zastaje.
Dla mnie to coś na kształt opowieści dziadka, tylko, że ta jest pełniejsza. Mam tylko nadzieję, że przyszłe pokolenia też kiedyś sięgną po tę książkę i znajdą w nie coś dla siebie.

Jest to moje pierwsze spotkanie z Wiesławem Myśliwskim i muszę przyznać, że bardzo udane, choć wcześniej delikatnie mówiąc dyskryminowałam trochę polską literaturę. Uważałam,że tak jak w przypadku lektur szkolnych będę się po prostu męczyć. Nie muszę mówić jak bardzo się tego teraz wstydzę.
"Traktat o łuskaniu fasoli", czyli mówiąc jak najprościej traktat o życiu. Mam...