Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat nauki wydaje się najlepszą opcją. Czy można uciec od ludzi, którzy wydają się zbyt przytłaczający i żyć jedynie w zgodzie z samym sobą?

Dużo ostatnio pojawiło się wzmianek na temat tej powieści. Wcale mnie to nie dziwi. Nie często otrzymujemy powieść obyczajową tak oryginalną jeśli chodzi o głównych bohaterów oraz równie dobrze napisaną. Hoang decydując się na odważy krok stworzyła niecodzienną sylwetkę młodej kobiety, która ma swoje wady i obiekcie wobec świata czy ludzi. Jej postać jest nietuzinkowa a przy tym niezwykle szczera o świadoma w każdym ruchu, więc spotkanie jej na mojek drodze odczuwam jako prawdziwy przywilej.

To opowieść Stelli, trzydziestolatki, która woli świat logiki niż ten związany z mężczyznami. Jej zdaniem to zdecydowanie prostsze rozwiązanie. Ani bliskość, a już na pewno nie pocałunki są dla niej rozsądnym krokiem w przyszłość. Przyszedł jednak czas na zmiany! Wszystkiego należy w życiu spróbować, prawda? Wynajmuje więc kogoś, kto pozwoli jej zrozumieć prawdziwą miłość. Zadaniem Michaela będzie nauczenie Stelli wszystkiego - od strefy fizycznej po psychiczną. Ich nauka wyjdzie znacznie dalej niż zwykłe pocałunki. To dobrze, prawda?

Tak rozpoczyna się sympatyczna, zabawna historia młodej kobiety, która postanawia zmienić swoje życie. Trudność z nawiązywaniem relacji i niechęć w stosunku do mężczyzn przysporzy jej wielu kłopotów, ale dzielnie będzie szła do przodu. Wynajmuje więc mężczyznę do towarzystwa i zaczyna uczyć się wszystkiego od podstaw. Dużo w tym wszystkim zabawy, pomysłu i kreatywności, którą chętnie poznawałam w dalszej fabule książki. Miło spędziłam czas w towarzystwie głównych bohaterów i cieszę się, że po trzech pierwszych rozdziałach jakie wcześniej czytałam książka wciąż trzymała poziom.

Obok prawdy i szczerości stają ważne oraz ponadczasowe tematy. Nie jest to zatem powieść słodka czy pełna wdzięku a świadoma w każdym detalu i po prostu niesłychanie życiowa. Łatwo jest utożsamić się z główną bohaterką i jeszcze łatwiej trzymać za nią kciuki, by odnalazła się w całej tej historii oraz znalazła zasłużone szczęście. To niebywała historia miłosna, inna niż te które miałam możliwość poznać wcześniej, ale na prawno warta poświęconego jej czasu i spojrzenia z dystansu na problemy Stelli.

Zespół Aspergera, wykluczenie, oddalenie, problemy natury psychicznej - Helen Hoang doskonale wie jak radzić sobie z trudnymi tematami. Trochę z przekąsem, zabawnie i szczerze wciągnęła mnie do interesującego świata równie ciekawej bohaterki. "Więcej niż pocałunek" to lektura, która nie nosi piętna debiutu. Wręcz przeciwnie! Śmiało może stanąć na równi z powieściami cenionych autorów powieści obyczajowych.

Świat nauki wydaje się najlepszą opcją. Czy można uciec od ludzi, którzy wydają się zbyt przytłaczający i żyć jedynie w zgodzie z samym sobą?

Dużo ostatnio pojawiło się wzmianek na temat tej powieści. Wcale mnie to nie dziwi. Nie często otrzymujemy powieść obyczajową tak oryginalną jeśli chodzi o głównych bohaterów oraz równie dobrze napisaną. Hoang decydując się na...

Ten kto lubi się bać będzie zachwycony wznowieniem powieści wydanej ostatni raz ponad dwadzieścia lat temu. Pochodząca z kanonu najlepszych książek swojego gatunku "Upiorna opowieść" zabiera nas w niezapomnianą podróż pełną ukrytych znaczeń.

To nie jest książka dla czytelnika szukającego mocnych wrażeń. Jest napisana w detalach, które są kluczem dla tej historii i to poznawanie ich w kolejnych etapach potęguje niezapomniany klimat grozy i napięcia nieustannie wiszącego w powietrzu. Możecie zatem liczyć na gęsią skórkę, która pojawia się już przy pierwszych stronach i nie opuszcza nas do ostatniej strony.

Nie bez powodu twórczość autora porównywalna jest do Stephena Kinga. Wczytując się w fabułę łatwo można wyczuć typową formę bajarza, który snuje swoją opowieść powoli i szczegółowo, by w najmniej oczekiwanym momencie wprowadzić wydarzenie, które spotęguje wspomniane już napięcie grozy. Jednak pamiętajcie, że wciąż jest to autor niezależny, który tworzy we własnym stylu i hipnotyzuje taką delikatną formą pełną emocji.

Wszystko rozpoczyna się od spotkania przyjaciół w zasłużonym wieku. Stowarzyszenie Chowder jak się nazywają działa w małym miasteczku Milburn od wielu lat. Spotykali się wspólnie wieczorami, by opowiadać niesamowite historie o duchach i zjawach. Pewnego dnia jednak jeden z członków ginie a w spokojnym miasteczku na mieszkańców spadają senne koszmary. Przedstawiciele zgromadzenia postanawiają wezwać na ratunek pisarza specjalizującego się w zjawiskach paranormalnych. Nikt jednak nie podejrzewa, że jego przyjazd zapoczątkuje prawdziwą tragedię.

Niewyjaśnione zjawiska rosną na potęgę. Dzieją się rzeczy trudne do wyjaśnienia. Ludzie się boją i nikt nie wie jak zaradzić aktualnej sytuacji. Jedynie sam czytelnik jest zachwycony obecną sytuacją, bo w obliczu kłamstw i wszechobecnych tajemnic wszystko jest możliwe. Tak powstaje fabuła tej powieści - na fasadzie małych, pozornie nic nie znaczących historii, które z czasem łączą się w jedną kompletną całość.

Powieść jest klimatyczna i to jej głównym atut. Rozwija się powoli, ale im dalej w fabułę tym więcej duchów i zjawisk, które przyprawiają o dreszcz przerażenia. Dlatego "Upiorną opowieść" tak dobrze się czyta - dynamicznie zmienia się z kolejno przewróconą stroną. Jest w niej urok i wdzięk powieści klasycznych, ale z zabarwieniem współczesnego dzieła. Czytając wieczorem, przy ściemnionym świetle na pewno odnajdziecie się w lekturze tak dobrze jak ja.

Ten kto lubi się bać będzie zachwycony wznowieniem powieści wydanej ostatni raz ponad dwadzieścia lat temu. Pochodząca z kanonu najlepszych książek swojego gatunku "Upiorna opowieść" zabiera nas w niezapomnianą podróż pełną ukrytych znaczeń.

To nie jest książka dla czytelnika szukającego mocnych wrażeń. Jest napisana w detalach, które są kluczem dla tej historii i to...

Co wspólnego ma ze sobą wilk, poczucie nadchodzącej zemsty i miłość? Czy takie połączenie jest w ogóle możliwe, by stworzyć oryginalną powieść, która wciągnie czytelnika i pozwoli mu delektować się lekturą?

Oto oryginalna, ambitna literatura meksykańska, z którą miałam okazję pierwszy raz zmierzyć się osobiście. Przyznaję, że obawiałam się tego spotkania, które z jednej strony było przecież książką jak każda inna - z drugiej jednak historią z pochodzenia, którego kultura jest mi praktycznie obca, więc i szansa, że treść nie znajdzie we mnie odpowiedniego wydźwięku również była możliwa. Postanowiłam jednak zaryzykować. I nie żałuję.

To powieść, którą początkowo łączy ze sobą zupełnie niepowiązane historie. Jest opowieść o siedemnastoletnim Juanie Guillermo, który w jednym czasie stracił brata, rodziców i babcię. Chłopak marzy o zemście na grupie fanatyków religijnych działających w zgodzie z wpływowym kapitanem policji, ale oni doskonale wiedzą jak się zorganizować, by nie miał z nimi najmniejszych szans. Jednak jest coś, co ratuje Juana z obłędu. Tylko czy miłość naprawdę ma tak silną moc? Jest też w tym wszystkim powieść o Amaruq, podążającym za śladami wilka. Udomowionego niczym pies, którego dzika natura stanowi idealne odzwierciedlenie klimatu tej powieści.

Te dwa, początkowo różne od siebie wątki łączy napływ bardzo intensywnych emocji, które w tej powieści stanowią idealny wzór do tego, jak zaintrygować czytelnika masą sprzecznych emocji. W końcu chodzi o to, by niekończąca się lawina emocji wywoływała w nas przeróżne odczucia, prawda? Przy lekturze "Dzikiego" właśnie to otrzymujemy - niemal namacalną żądzę zemsty, przejmujący do szpiku kości strach, dziką naturę wilka, miłość, która przezwycięża śmierć. Wszystko to zamknięte w jednej powieści, która z czasem łączy się w jedną kompletną całość.

Całość poprowadzona została w sposób bardzo drobiazgowy. Autor przyłożył się do wszystkich szczegółów, co niestety czasami spowalniało akcję. Szczególnie w drugiej połowie widoczne są zbyt długie opisy nie tylko miejsc, ale i wewnętrznych przeżyć bohaterów - nagle w dość patetycznym stylu otrzymujemy obraz bohaterów zagubionych we własnych emocjach, którzy nie potrafią ostatecznie zamknąć rozdziału swojego życia. To nie jest złe, właściwe mogłabym stwierdzić, że moralizatorskie, ale jednocześnie wpływające na akcję, która nagle dostała więcej wartości, przerastających tempo.

"Dziki" to książka nie dla każdego. Z jednej strony wciągająca, kiedy indziej zbyt wolna, by poświęcić jej pełnie uwagi. Być może zbyt duża liczba stron przemawia na niekorzyść tej powieści, jednak mimo wszystko nie żałuję poświęconej jej żadnej minuty. Wręcz przeciwnie - cieszę się, że miałam przyjemność osobiście zmierzyć się z meksykańską prozą, która - już to wiem - na pewno jeszcze nie raz zagości na mojej półce. Nie zrozumcie mnie źle - to bardzo dobra powieść, napisana tak, że trudno się oderwać i chociaż zmieniłabym w niej to i owo, cieszę się, że poznałam "Dzikiego".

Co wspólnego ma ze sobą wilk, poczucie nadchodzącej zemsty i miłość? Czy takie połączenie jest w ogóle możliwe, by stworzyć oryginalną powieść, która wciągnie czytelnika i pozwoli mu delektować się lekturą?

Oto oryginalna, ambitna literatura meksykańska, z którą miałam okazję pierwszy raz zmierzyć się osobiście. Przyznaję, że obawiałam się tego spotkania, które z jednej...