Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Elżbieta Cherezińska swoją powieścią chce oddać cześć „żołnierzom wyklętym”, choć jak tłumaczy wolałaby nazwać ich „nieugiętymi”. W najtrudniejszym bowiem dla Polski momencie, postanowili nie poddać się nikomu. Co ważne, uczynili to w sposób rozsądny i przemyślany, przyświecał im jeden cel: ocalić jak najwięcej młodych ludzi, dla przyszłej Polski, w której odrodzenie ani przez chwilę nie zwątpili.
Akcja powieści rozpoczyna się wraz z początkami wojny, kiedy to następuje wszechobecny chaos , przepychanki polityczne oraz zawieszenie w oczekiwaniu na pomoc aliantów. Każde stronnictwo i partia pragną ugrać jak najwięcej dla siebie, nie potrafiąc zjednoczyć sił i postawić na pierwszym miejscu dobra ojczyzny. Tło historyczne zostało u Cherezińskiej nakreślone z rozmachem, jednak to nie wojna jest głównym bohaterem książki, nie jest nią także sama Brygada Świętokrzyska. Na pierwszy plan wysuwają się bowiem postacie, pojedyncze jednostki które ją tworzyły. W poszczególnych rozdziałach poznajemy trudy ich codziennego życia, zimowe warunki życia w lesie, często doskwierający, głód, porachunki między poszczególnymi ugrupowaniami. Cherezińska kreśli sylwetki swoich bohaterów w taki sposób, że czytając książkę nie mamy wątpliwości że są one prawdziwe. Co więcej, nie widzimy w nich tylko i wyłącznie żołnierzy, ale zwykłych ludzi, którzy tak jak my nie są w pełni kryształowi, mają swoje wady, pragną kochać i żyć. Mimo tego wiemy, że nie mamy tu do czynienia ze zwykłymi ludźmi, czytając powieść mamy do nich szacunek a także jesteśmy w stanie wybaczyć im drobne przewinienia, mając przed oczami ich patriotyzm i oddanie ojczyźnie.
To co on pierwszych stron urzeka czytelnika to porywająca narracja , pozbawiona tak często spotykanego w powieściach historycznych zbędnego patosu. Dynamika powieści sprawia, że trudno oderwać się od czytania, książka momentami przypomina dobry film lub serial wojenny. Autorka , mimo trudnego tematu, przemyca do akcji sporą dawkę humoru. Wykorzystuje go jednak w sposób bardzo umiejętny, nie jest to humor nachalny ani rażący. Jak mówi sama autorka: „w Legionie nie opowiadam o stalinowskich katowniach. Nie szafuję „Ojczyzną„. Dla moich bohaterów to słowo ma jedno konkretne znaczenie i dowodzą go swoim życiem. (...) Nie znajdziecie w tej książce zbyt wielu łzawych scen. Mam nadzieję, że często będziecie się śmiali. I bawcie się bez zawstydzenia. Nie wiem jak Wy, ale ja uważam, że Ojczyzna to coś radosnego”.
„Legion” to w moim odczucia książka nie tylko ciekawa, ale także potrzebna. Pokazuje bowiem ten fragment historii naszego kraju, który wciąż pozostaje białą plamą. Wielu Polaków nie wie kim byli tytułowi żołnierze a ich działalność wzbudza wciąż kontrowersje i jest niejednoznacznie oceniania przez historyków. Wartość tej książki jest moim zdaniem ogromna, szczególnie w czasach kiedy patriotyczne wzorce są coraz bardziej zatracane. Nieustępliwość w dążeniu do celu i odwaga to cechy ważne, które nie przemijają, a przynajmniej nie powinny przemijać z biegiem czasu. Warto przeczytać zatem tę powieść i zastanowić się ile odwagi mamy w sobie współcześnie i co znaczą dziś dla nas wartości, które przyświecały tamtym ludziom. Jak postąpilibyśmy w obliczu podobnego zagrożenia?

Elżbieta Cherezińska swoją powieścią chce oddać cześć „żołnierzom wyklętym”, choć jak tłumaczy wolałaby nazwać ich „nieugiętymi”. W najtrudniejszym bowiem dla Polski momencie, postanowili nie poddać się nikomu. Co ważne, uczynili to w sposób rozsądny i przemyślany, przyświecał im jeden cel: ocalić jak najwięcej młodych ludzi, dla przyszłej Polski, w której odrodzenie ani...

Magiczna i na pewno nie tylko młodzieży się spodoba :)

Magiczna i na pewno nie tylko młodzieży się spodoba :)

Urzekła mnie..od początku do końca. Doktor Ravic jest moim niedoścignionym ideałem. Takich mężczyzn jest mało w dzisiejszych czasach.. w każdych czasach. Poza tym "Łuk Triumfalny" skończyłam czytać 1 września, nie wiem jakie to ma znaczenia, ale poczułam się jakoś tak bliżej tego wszystkiego.
http://ormoczuwa.blogspot.com/2012/09/erich-maria-remarque-uk-triumfalny.html

Urzekła mnie..od początku do końca. Doktor Ravic jest moim niedoścignionym ideałem. Takich mężczyzn jest mało w dzisiejszych czasach.. w każdych czasach. Poza tym "Łuk Triumfalny" skończyłam czytać 1 września, nie wiem jakie to ma znaczenia, ale poczułam się jakoś tak bliżej tego wszystkiego.
http://ormoczuwa.blogspot.com/2012/09/erich-maria-remarque-uk-triumfalny.html