Nancy Kress, wielokrotnie nagradzana amerykańska pisarka SF, jest w Polsce praktycznie nieznana. W latach 90. przetłumaczono jej cykl „Żebracy”, następnie „Prawdopodobieństwo”. W tym roku wydawnictwo Rebis wydaje dylogię „Crossfire” napisaną prawie piętnaście lat temu.

Bohaterowie „Ognia krzyżowego” lecą na Zielnik, odległą planetę podobną do Ziemi, z różnych powodów. Prezes korporacji organizującej wyprawę ucieka od swojej przestępczej przeszłości. Przywódca Czejenów pragnie przywrócić swojemu ludowi pierwotną więź z naturą. Nowi Kwakrzy marzą o spokojnej egzystencji z dala od wojen i przemocy. Sześć tysięcy ludzi, sześć tysięcy powodów i jeden cel. Przynajmniej do pewnego momentu. W obliczu kontaktu z dwoma skrajnie różnymi gatunkami Obcych, które stanowią potencjalne zagrożenie dla ziemskich emigrantów, cele i działania kilku osób odpowiedzialnych za całą społeczność zaczynają się istotnie różnicować.

Narracja personalna dzieli się między troje głównych bohaterów: Jake’a – prezesa korporacji Mira, Gail – jego zastępcę i doktora Shipleya – przywódcę Nowych Kwakrów. Każde z nich ma odmienne poglądy, inne racje i motywacje. Jednak wszyscy muszą zmierzyć się ze swoją przeszłością oraz dylematami etycznymi. Autorka opisuje akcję z ich punktów widzenia, dzięki czemu historia nabiera wielowymiarowości, indywidualnych rysów i wiarygodności. Niestety, nie są zarysowani z jednakową dokładnością. O ile charakter i pobudki Shipleya wydają się jasne, a trauma Jake’a związana z przeszłością jego i brata zrozumiała, o tyle Gail jest postacią ledwie zarysowaną, niedookreśloną i bezbarwną.

W trakcie najważniejszych wydarzeń rozgrywających się wśród Obcych trójce głównych postaci towarzyszą: antropolog Lucy, genetyk Ingrid, biolog George, inżynier Karim, zmodyfikowany genetycznie żołnierz Franz i zbuntowana córka Shipleya, Nan. Nie wszyscy są tak samo ważni dla akcji. Główna sieć konfliktowa rozciąga się między Nan, Shipleyem, Jake’em, Gail i Lucy. Ich relacje rzutują również na kontakt z Obcymi, od którego zależy istnienie całej ludzkiej kolonii na Zielniku. Kress rozegrała to całkiem zgrabnie, choć nie do końca sensownie. Ten brak sensu może być jednak spowodowany faktem, że żaden z bohaterów nie wzbudza szczególnej sympatii. Nie czułam do nich przywiązania – byli mi jednakowo obojętni.

Kress z większą dbałością opisuje dwa, wykreowane na zasadzie przeciwieństwa, gatunki Obcych: pokojowe Badyle i agresywne Zwierzaki. Mimo że jedne i drugie są nieco podobne do ziemskich roślin lub ssaków, stanowią wysoko rozwinięte biologicznie lub technicznie grupy. To one i kontakt ludzi z nimi wzbudzał we mnie najwięcej emocji. Nie tylko dlatego, że autorka poświęciła temu wątkowi najwięcej miejsca.

Przypuszczam, że „Ogień krzyżowy” niczym nie zaskoczy i nie uwiedzie fanów gatunku. Choć nie czytałam dużo SF i nie mam szerokiego pola do porównań, odniosłam wrażenie, że historia Kress w gruncie rzeczy odkrywcza nie jest. Czytało się dobrze, akcja momentami trzymała w napięciu, jednak zabrakło mi obszerniejszego opisu tworzenia i funkcjonowania Mira City na Zielniku. Bez tego powieść jest tylko jedną z wielu kosmicznych przygodówek.

Ewa Jemioł