Bostoński przytułek dla chorych psychicznie to miejsce, gdzie pod koniec XIX wieku „leczy się” brutalnością i przemocą. Nie zasługuje na miano szpitala, to raczej przechowalnia dla osób niewygodnych, odrzuconych przez społeczeństwo - nie tylko „zwyczajnych” szaleńców, ale też niechcianych żon, syfilityków czy ciężarnych córek z dobrych rodzin, jak główna bohaterka, Grace Mae. W tym szpitalu psychiatrycznym rodem z horrorów dziewczyna i tak czuje się lepiej niż w rodzinnym domu i zrobi wszystko, aby nie wrócić na łono rodziny. Szansę na odmianę losu przynosi zajmujący się psychologią kryminalną doktor Thornhollow, a sceny krwawych morderstw okazują się mniej mroczne, niż codzienność w szpitalu dla obłąkanych.

Powieść „Dyskretne szaleństwo” od razu skojarzyła mi się przede wszystkim z parą głównych bohaterów z serialu „Elementary”: współczesnym Sherlockiem Holmesem i Joan (sic!) Watson. W książce, podobnie jak w serialu, pasjonat kryminologii przyucza swoją asystentkę do tworzenia portretu sprawcy i wyciągania wniosków na podstawie obserwacji miejsca zbrodni. Lekarz i pacjentka doskonale się uzupełniają w czasie śledztwa, a Grace ta praca pomaga się oderwać od koszmarów przeszłości. Co prawda możliwości dziewiętnastowiecznych śledczych nie dorównują tym stworzonym wraz z rozwojem technologii, stąd też wnioski wydają się niekiedy uproszczone, jednak z drugiej strony książka zyskuje dzięki temu specyficzny charakter dawnych powieści detektywistycznych. Styl również jest lekko archaizowany, na początku wszystkie te „możesz pan”, „wszakże” i „akuratny” lekko drażnią, ale z czasem przestaje się na nie zwracać uwagę.

Sam wątek kryminalny pewnie nie wyróżniłby tej książki na tyle innych powieści o podobnej tematyce, ale połączenie go z motywem szaleństwa, realiami tamtych czasów i tematem wykorzystywania seksualnego, dało oryginalny i interesujący efekt. Mindy McGinnis, pracująca na co dzień w bibliotece w Ohio, odrobiła pracę domową i tworząc swoją powieść opierała się na opisach funkcjonowania placówek psychiatrycznych w XIX w., co dodaje opowiedzianej przez nią historii wiarygodności i tym bardziej porusza czytelnika.

Agnieszka Kruk