Artur Domosławski opowiada o egzotycznych dla wielu częściach świata, w których prawo i bezprawie dumnie kroczą obok siebie. Rzeczywistości, gdzie nic nie jest pewne. Zbudowanej na fundamentach goliatów, pod którymi bezładnie i często desperacko kryje się armia Dawidów. Dżungle w Brazylii, laguny w Peru i osady w Ekwadorze. Łączy je środowisko naturalne i śmierć.

Ekolodzy i rdzenna ludność umierają w walce o zielone płuca Amazonii. Często są one dla nich domem, schronieniem, z którym żyli od dziesiątek lat w idealnej symbiozie. Tymczasem drogocenne złoża sprawiają, że odwieczny porządek stał się zagrożony. Zdrowy rozsądek został przesłonięty przez obraz zwielokrotnionych zysków. Nie istnieje coś takiego jak świętość, nikt nie jest już bezpieczny.

Czytając kolejne strony opowieści przybliżanej przez Domosławskiego, trudno nie wzdrygnąć się na zawarte w niej treści. Niełatwo uwierzyć, jak bardzo człowiek potrafi zachłysnąć się swoją boskością. Odrzucić wszelkie moralne bariery, byle tylko osiągnąć cel. Niby nie jest to nic nowego w naszej historii, ale mając w świadomości wcale nie tak dawne konflikty, ciężko nie dojść do wniosku, że niczego się nie nauczyliśmy.

Trzy odrębne opowieści przypominają puzzle. Zazębiają się wzajemnie ideologicznie, każda oddaje swoją perspektywę i pryzmat walki o to, co wydawało się darem natury dla nas wszystkich. Warto poświęcić trochę czasu i przekonać się, co czai się za kulisami codziennej dawki informacji. Zobaczyć, że istnieją zakątki, które skrywają wiele tajemnic i uświadamiają nam, że choć nie jest łatwo, to mamy wiele rzeczy, które powinniśmy bardziej uszanować.

Patryk Rzemyszkiewicz