Tym razem pisarz przetrzymał swoich czytelników 3 lata, zanim wydał kolejną część z Harrym Hole w roli głównej. Po ostatniej części „Policji” pojawiły się trzy książki spoza serii: „Syn”, „Krew na śniegu” i „Więcej krwi” - przeczytać warto, ale przecież nic nie zastąpi soczystego, krwistego kryminału z wyrafinowanym morderstwem i suspensem. Momentami traciłam nadzieję, że jeszcze kiedykolwiek na kartach książki spotkam norweskiego policjanta. Autor uspokoił mnie (i na pewno rzesze swoich fanów) w maju 2016 roku. Wówczas, dzięki uprzejmości Wydawnictwa Dolnośląskiego, przeprowadziłam wywiad z Jo Nesbø w pociągu, w którym potwierdził, że pracuje nad kolejną częścią z Harrym.

Kiedy otrzymałam egzemplarz recenzencki, pojawiła się kolejna wątpliwość – czy po tak długiej przerwie i po doskonałej „Policji” Nesbø sprostał wygórowanym oczekiwaniom wygłodniałego czytelnika?

Sprostał. I to w świetnym stylu! Znajdujemy w najnowszej powieści wszystko, co jest charakterystyczne dla całej serii z Harrym Hole:

- wyrafinowaną grę z czytelnikiem – autor podsuwa nam różne tropy, które niezmiennie zaskakują; wciąga nas w intelektualną grę… i wygrywa (przynajmniej w moim przypadku);

- świetny styl – Jo Nesbø trzyma bardzo wysoki literacki poziom; „Pragnienie” to stylistyczna uczta, którą czyta się jednym tchem;

- mocną lekturę – wyszukane morderstwa to domena serii; solennie ostrzegam, że książka jest przeznaczona wyłącznie dla pełnoletnich czytelników.

I oczywiście postać Harry’ego. Tutaj chyba każdy się zgodzi, że jest to jeden z najlepszych śledczych w historii kryminałów. Pierwszorzędnie zbudowana wielowymiarowa postać z iście demonicznymi cechami. Warto podkreślić, że oprócz niego w „Pragnieniu” występuje zestaw ciekawych, bardzo wnikliwie i wiarygodnie opisanych bohaterów, wokół których kręci się wciągająca fabuła.

Jeżeli ktoś nie czytał wcześniejszych części z Harrym Hole, może śmiało zacząć od „Pragnienia”. Każda książka z cyklu to osobna całość z kryminalną zagadką i jej rozwiązaniem. Jestem przekonana, że obojętnie, po którą najpierw sięgniecie, i tak będziecie chcieli pochłonąć wszystkie, a wówczas ułoży się w całość życie głównego bohatera, które jest wątkiem spajającym 11 tomów.

Jo Nesbø nie zawiódł. Jak przystało na wymagającego czytelnika, mam jedną bardzo istotną uwagę – momentami wydawało mi się, że autor zbyt się spieszy, np. sposób wprowadzenia do akcji Harry’ego pozostawia zdecydowany niedosyt. Summa summarum, dostaliśmy jednak blisko 500 stron powieści, które w mojej ocenie powinny zostać rozwinięte o kolejne 100. A może o kolejne 200 lub 500 – czyli jak widać, już odczuwam wielkie pragnienie, które zaspokoi tylko kolejna książka Nesbø.

Izabela Sadowska