Ci, którzy komiks superbohaterski znają i kochają, wiedzą o tak zwanej ciągłości fabularnej. Kolejne zaszyty ciągnących się czasem po kilkadziesiąt lat epopei o herosach DC czy Marvela stanowią spójną całość, historię pełną rozmaitych resetów kontinuum i zmian statusów quo, która dla stałego czytelnika może być spoiwem komiksowego uniwersum, ale dla laika irytującą przeprawą przez tony informacji. Takim osobom na ratunek przychodzą rozmaite krótkie serie komiksowe, które są wolne od widma ciągłości fabularnej. W takich seriach, za pozwoleniem wydawnictwa, autorzy mogą puścić wodze fantazji i zrobić z daną postacią prawie cokolwiek sobie zamarzą. Owocem takiego zabiegu był np. sowiecki Superman z albumu „Superman – Czerwony Syn” Marka Millara, czy podstarzały Batman sadysta z dzieła „Powrót Mrocznego Rycerza” Franka Millera. W albumie „Batman – Rok Setny” swoją wizję legendarnego Mściciela z Gotham przedstawia Paul Pope, autor łączący w swoich pracach wpływy komiksów japońskich, europejskich i amerykańskich.

Gotham City roku 2039 to ponura metropolia, w której każdy z mieszkańców jest ściśle kontrolowany przez władzę. Prywatność zanikła, a wszędobylskie kamery przypominają każdemu o obecności i woli orwellowskiego Wielkiego Brata. Jednak jedna postać wciąż pozostaje zagadką dla władzy; miejska legenda, Mroczny Rycerz, który pierwszy raz pojawił się w tym mieście równe 100 lat temu, zdaje się zaprzeczać niemożliwemu i wciąż walczyć o ideały, o których większość już zapomniała… Batman wciąż sieje strach wśród złoczyńców i nieustępliwie szuka prawdy i sprawiedliwości.

Największym plusem albumu jest niewątpliwie klimat wytworzony wokół postaci Batmana, która pozostaje zagadką również dla czytelnika. Pope, który odpowiada również za rysunki w komiksie, idealnie wpasował tę postać w dystopijny świat rodem z „Roku 1984”. Batman nie może liczyć już na swoje ogromne zasoby gadżetów i pomoc potężniejszych herosów; w „Roku Setnym” przyjmuję na siebie brzemię wojownika o wolność, legendy ruchu oporu, która bazuje jedynie na swoim umyśle i sile, skradając się w mrokach Gotham w glanach i wampirzych kłach… I chodź intryga snuta przez scenarzystę jest stosunkowo prosta i powielająca wiele schematów, miedzy innymi ten o skorumpowanej policji z Gotham, to klimat komiksu i wspaniała, „brudna” szata graficzna nie pozwalają nam oderwać się od stron albumu.

Oprócz dania głównego w postaci „Roku Setnego” czytelnik dostaje również deser, bowiem album zawiera również 3 krótkie formy komiksowe autorstwa Pope’a. „Berliński Batman” eksploruje wizję Barucha Wane’a, Żyda, który w kostiumie nietoperza przeciwstawia się polityce nazistowskich Niemiec w roku 1939. „Nastoletni Pomocnik” to zgrabna opowieść o Robinie w szponach Jokera, która w niesamowity sposób na tych kilku stronach mieści esencję Dicka Graysona i Księcia Zbrodni. „Złamany Nos” to czarno-biały skecz, pokazujący zarazem logikę działania Batmana. Z obowiązkowymi szkicami i przypisami od autora na końcu albumu, „Batman – Rok Setny I Inne Opowieści” zawiera prawdziwą ucztę dla fanów tej postaci, a także jest swoistym kompendium pracy Paula Pope’a nad tą postacią.

Opowieści poza ciągłością fabularną stanowią idealną wręcz okazję do zainteresowania komiksem nowego czytelnika. Nie dość, że rozmaite „elseworldy”, takie jak „Superman – American Alien”, czy wspomniany wcześniej „Czerwony Syn” niezależnymi i łatwymi do przyswojenia dziełami, to jeszcze oferują świeże i nowatorskie podejście do postaci, które na runku obecne są już od bliska 80 lat. Takie albumy jak „Batman – Rok Setny” utwierdzają mnie w przekonaniu, że twórcy opowieści superbohaterskich wciąż znajdować będą nowe sposoby na sprzedanie nam idei kryjących się pod postaciami-pomnikami, takimi jak Superman, czy Spider-Man. Szczególnie spokojny jestem o postać Batmana; doczekamy się setnych urodzin Bruce’a Wayne’a i, jestem pewien, jeszcze setki wybitnych komiksów o nim.  

Mateusz Rożanów