Isabelle, młoda i zdolna polska dziewczyna przygotowując się do przejęcia firmy rodziców, zdobywa zawodowe doświadczenia w dubajskiej filii międzynarodowej korporacji. To spełnienie jej marzeń - zwiedza świat, realizuje się zawodowo, a co najważniejsze – udało jej się wyrwać spod dusznej kurateli rodziców i ich ciasnych oczekiwań względem córki jedynaczki. Gdy podczas jednego z przyjęć poznaje przystojnego szejka, jej los zostaje przypieczętowany. Zaczyna się trudny, pełen kompromisów i napięć związek, początkowo usłany różami romantycznego uczucia, później kolcami arabskich realiów. Isabelle nie waha się jednak, wychodzi za mąż i zaczyna wieść życie arabskiej żony, stopniowo odkrywając ciemną stronę tradycyjnego społeczeństwa krajów Zatoki, jego kultury i zwyczajów.

W historii autorstwa Laili Shukri zastanawia mnie wytrwałość bohaterki. Jej walka z rodziną szejka, która nie akceptuje jej jako legalnej żony, psychiczna i fizyczna przemoc męża i zupełny brak swobody, a wręcz życie w strachu - mogłoby to zabić każde, nawet największe uczucie. Odebrać każdej dziewczynie nadzieje na szczęście i spokojne życie z ukochanym. Dlaczego zatem wychowana i wykształcona w Europie kobieta zgadza się na takie traktowanie? Czy bajeczny pałac, przepych codziennego życia i kuriozalnie wręcz zbytkowna biżuteria to wystarczający środek łagodzący niedogodności do których należy przywyknąć kochając arabskiego mężczyznę? Na to pytanie odpowiedzi nie zyskamy, o ile nie zadowoli nas odpowiedź oczywista – miłość.

„Jestem żoną szejka” to książka, której słowa ukryte są zasłoną pełną domysłów. Mamy doskonale zarysowany świat bogatych arabskich szejków i sporą ilość ciekawych faktów na temat historii, kultury i współczesnych obyczajów tego pustynnego terenu, na którym wyrosły nowoczesne, petrodolarowe oazy.