Steven Frayne jest młodym Anglikiem, dla którego iluzja jest tym, czym powietrze dla zwykłych śmiertelników. Ciężką pracą doszedł do perfekcji i obecnie jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych iluzjonistów świata. Książka „Dynamo - Niemożliwe nie istnieje” ujawnia czytelnikowi przeżycia i kulisy sławy angielskiego guślarza. Odbiorca poznaje go jako zwykłego chłopaka, który zainspirowany karcianymi sztuczkami swojego dziadka, postanawia całkowicie poświęcić się tej profesji, przy czym robi to w inny, niestandardowy sposób. Do swoich sztuczek nie potrzebuje rekwizytów, królików wyskakujących z kapeluszy, lasek, czarnego garnituru skrojonego na miarę i innych podobnych eksponatów. Wystarczy przypadkowa osoba, a magia staje się jedną wielką (i cholernie dobrą) improwizacją. Spacer po Tamizie, lewitacja, pionowa przechadzka po elewacji budynku, zmniejszanie telefonów czy teleportacja to tylko kropla w morzu talentu Dynamo.

Książka udowadnia, jak potężna jest wytrwałość i dążenie do założonego celu przez samodoskonalenie. Steven zawsze chciał zapisać się na kartach historii współczesnej sztuki zaklinania magii i pomimo przeciwności oraz nieuleczalnej choroby udowodnił światu, że nie należy się poddawać nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Jego wędrówka jest inspirująca i zachęcająca do nieustępliwości.

Chociaż książka jest przyjemna w odbiorze, to nie zabrakło w niej kilku sprzeczności. Wynika to przede wszystkim z niekonsekwencji Stevena w opisywaniu swojego charakteru. Ujawnia czytelnikowi, że nie nazywa swoich widzów „fanami”, gdyż znaczyłoby to, że jest lepszy i góruje nad nimi. Jak nietrudno się domyślić, dalej Dynamo używa słowa „fan” w odniesieniu do widzów swoich występów. Drugą niedogodnością jest skromność głównego bohatera. Kreuje się on bowiem na cnotliwego, wstydliwego i ascetycznego mężczyznę (i w przeważającej części książki faktycznie jest takim człowiekiem), lecz zdarzają się chwile próżności i przesadnego afiszowania się ze swoimi umiejętnościami (syndrom „kogo to ja w życiu nie spotkałem”). Proszę nie zrozumieć mnie źle, każdy ma w sobie trochę z chwalipięty, lecz Dynamo robi to w sposób, w którym chce odwrócić swoją chełpliwość w skromność i przy tym wmówić odbiorcy, że powściągliwość jest dla niego najważniejsza.

Niemniej jednak książka „Dynamo - Niemożliwe nie istnieje” jest pozycją dobrą, w której czytelnik zostanie przeniesiony do czasów dzieciństwa, gdzie wszystko wydawało się możliwe i ekscytujące. Magia fascynowała (no, może z wyjątkiem czasów średniowiecznych), urzeka i będzie wzbudzać emocje jeszcze przez czas. Książka nie jest jednak wprowadzeniem do świata iluzjonisty i nie odkrywa tajemnic tej profesji. Jest to podróż, w której najważniejsze są marzenia – marzenia, które się spełniają. Życzę wszystkiego dobrego Stevenowi, gdyż podziwiam jego pracę i nie mogę się doczekać jego kolejnych występów.

Damian Hejmanowski