Na tym właśnie motywie została zbudowana książka „Finn nieujarzmiony” – ostatnia część cyklu powieściowego dla młodzieży autorstwa Oliviera Uschmanna. Podobnie jak w poprzednich odsłonach przygód trójki niemieckich nastolatków, Lukas, Flo i tytułowy Finn muszą zmierzyć się z „misją”, którą sami dla siebie przygotowali. Zadanie jest jednak wyjątkowo trudne, a jednocześnie atrakcyjne i podniecające – na skutek zbiegu okoliczności rodzice naszych bohaterów na trzy tygodnie wyjeżdżają i zostawiają domy pod opieką swoich nastoletnich pociech. Nie trzeba chyba dodawać, że chłopcy zrobią, co w ich mocy, by nie stracić ani jednego dnia wolności, jaka niespodziewanie spadła im z nieba. Nie trzeba również wspominać, że los, jak to bywa w przypadku podobnych darów, bywa przewrotny i to, co początkowo przyjmujemy z wdzięcznością, z czasem zaczyna coraz bardziej ciążyć.

Taką lekcję odpowiedzialności za wolność Uschmann przemyca pod płaszczykiem w sumie błahej opowieści. W trzech domach, oazach doskonałej zabawy, epicentrach swobody, szybko muszą zostać wprowadzone rygory, które choćby w minimalnym stopniu zorganizują życie egzotycznej społeczności, jaka zgromadziła się wokół naszych bohaterów. Galeria ekscentrycznych postaci jest wyjątkowo bogata, nieprzewidziane wydarzenia uczą, jak wybrnąć z najbardziej niezwykłych opresji, a delikatny dydaktyzm nie jest w stanie zepsuć dobrej zabawy, jaką niemiecki autor przygotował dla swoich czytelników.

Jednak w odróżnieniu od dwóch poprzednich części perypetii Finna i spółki czujemy, że chłopcy powoli dojrzewają. Poznają gorzki smak odpowiedzialności za swoje własne czyny (pierwszy wypity alkohol naprawdę długo nie daje o sobie zapomnieć), powoli zaczynają eksplorować do tej pory niezbadane części środowiska – tak kończy się dzieciństwo, za którego rogiem czai się nieprzewidywalna i fascynująca młodość. Ale to już temat na zupełnie inną książkę…

Tomasz Fijałkowski