Głównymi bohaterami książki Chomątowskiej są (może, prawdopodobnie, na pewno – alter ego autorki) dwudziestokilkuletnia Beata i R. Ona i on. Jest rok 1998. Polska w ideologicznym rozkroku między komunistyczną a kapitalistyczną rzeczywistością. Dwoje młodych i (prawie) niezależnych ludzi, którzy postanawiają wyruszyć do Holandii w poszukiwaniu szeroko pojętego szczęścia, tj. kasy, legalnej marihuany, no i oczywiście przygód. Niewiele mają kapitału w kieszeni, niewiele też obycia z tzw. Zachodnią Europą, więc trochę się za nimi ciągnie smrodek poczucia niższości i prowincjonalnego kompleksu. Lecz to nieważne - Breda przyjmuje gości z otwartymi ramionami. Ma do zaoferowania nocleg w skłocie i pracę konserwatora powierzchni płaskich. Pieniędzy bohaterom książki starcza na dobre życie i spełnienie oczekiwań. A to dobry, wbrew pozorom, czas na emigrację. Jeszcze Unia Europejska nie wprowadziła swojej waluty. Jeszcze granice nie są otwarte dla Polaków. Jeszcze „Zachód” pachnie przygodą, jeszcze jest mityczną krainą.

Książka Chomątowskiej to opowieść przede wszystkim o młodości. Młodości pełną gębą. Młodości gombrowiczowskiej, która wszystko może i która odważnie, spontanicznie i chojracko kreuje rzeczywistość, tj. bez zakazów, nakazów i kredytów hipotecznych. Tekst napisany giętką i świeżą prozą, gdzie ironia spotyka się z refleksją nad tożsamością różnych kultur. Jednym słowem – cholernie dobra rzecz.  

Monika Długa