Prokurator Teodor Szacki - główny bohater, tuż po rozwodzie przeprowadza się z Warszawy do Sandomierza, aby poukładać sobie życie i odetchnąć od wielkomiejskiego zgiełku. Nie jest mu łatwo odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie panują zupełnie inne zasady niż w stolicy. Tutaj nikt nie jest anonimowym obywatelem, wszyscy wiedza o sobie wszystko, a ponad to miasto przesiąknięte jest przesądami, zabobonami i powiązaniami historycznymi.

Szacki natychmiast wpada w wir pracy. Zostaje rzucony na głębokie wody… Zamordowano Elżbietę Budnik. Jakby tego było mało, wszystko wskazuje na to, że morderstwo zostało popełnione narzędziem do rytualnego uboju zwierząt, co komplikuje sprawę i wprowadza klimaty antysemickie. Powiązania polsko - żydowskie po latach skrzętnego milczenia znów wychodzą na światło dzienne, a prokurator Szacki musi znaleźć złoty środek na rozwiązanie zagadki kryminalnej i na uciszenie plotek.

Kolejne fakty i coraz to nowe wydarzenia zaskakują czytelnika, nie pozostawiając złudzeń, że nagle, zupełnie niepostrzeżenie zostaje uczestnikiem wielkiej zagadki. Akcja prowadzona jest w mistrzowski sposób, pobudzając wyobraźnię do pracy na bardzo wysokich obrotach. Pomimo bardzo wielu wydarzeń, cała historia jest spójną całością, przedstawioną ze smakiem i wyczuciem. Bohaterowie przedstawiani są z bardzo duża dokładnością. W cały wątek kryminalnej zagadki autor sprytnie wplata zarówno watki historyczne, jak i miłosne, co czyni całą powieść jeszcze bardziej smakowita i wciągającą.

Nie sposób nie wspomnieć o samym miejscu akcji – Sandomierz widziany oczami prokuratora Szackiego zachwyca i wzbudza ciekawość. Powieść opowiada o zabytkach miasta w sposób ciekawy, ale nie nudny. Z niesamowitą dokładnością czytelnik zostaje wprowadzony w klimat miasta. Wszyscy Ci, którzy znają Sandomierz poczują niesamowity dreszczyk czytając o miejscach, które znają, w których pili kawę lub jedli obiad …. tak, w tych wszystkich miejscach jest także główny bohater „Ziarna prawdy”.

Jestem pod wielkim wrażeniem, jestem zauroczona i zachwycona "Ziarnem Prawdy" Zygmunta Miłoszewskiego, jego językiem, konstrukcją i formą powieści. Jestem dumna, że Polak napisał książkę, która jest dziełem praktycznie doskonałym i zasługuje na najwyższe uznanie.

Iwona Zaczek