Od razu zaznaczę, że nie z każdą myślą autora jestem skłonna się zgodzić. Niektóre poruszane problemy wydawały się zbyt wyolbrzymione. Muszę jednak przyznać, że każde zdanie, które wychodzi spod pióra autora charakteryzuje się bogactwem języka, wieloma zwięzłymi argumentami, ładnie oprawionymi metaforami i zaskakującą konkluzją. Zapewne zmuszą niektórych do ostrzejszych dyskusji.

Artykułów jest około 100, także opisanie każdego z nich byłoby zbyt czasochłonne. Zwłaszcza, że każde z nich ma krótką formę. Mamy podział na trzy części plus rozmowy z autorem i dwa postscriptum. Treści zaś dotyczą różnych zjawisk od społeczno-politycznych debat po religię, science fiction, kulturę po naukę czy teorie spiskowe, wszystkie zaś dotyczą współczesności nie bez powodu nazwanego nowym średniowieczem. Każdy z tych rozdziałów ma dość chwytliwy tytuł (wystarczy podać „Powrót królów”, czyli co dzisiaj znaczy monarchia, „Poprawić Pana Boga. Nauka i science fiction” albo „Larwy przed telewizorem”), rozbudzając zainteresowanie i pozostawiając czytelnika z własnymi przemyśleniami.

Felietonów nie trzeba czytać po kolei. Mamy wprawdzie podział na trzy rozdziały, ale ja osobiście skakałam po całej książce, sięgając najpierw po to, co mnie zaintrygowało, a dopiero potem resztę. Każdy z nich jest oddzielną refleksją, dostarczającą nie tylko własne zdanie autora, ale również i ciekawostki. Spodobało mi się umieszczenie literatury dodatkowej, po którą można sięgnąć, aby samemu dogłębniej poczytać o interesujących nas zjawiskach.

Myślę, że „Nowe średniowiecze” jest nie tylko zajmującą, ale i bardzo ważną pozycją w środowisku publicystycznym zarówno dla humanistów, filozofów, socjologów, politologów jak i fantastów. Nie bez powodu Jęczmyk otrzymał nagrodę stowarzyszenia dziennikarzy polskich za całokształt twórczości. Takiej zwięzłości, wiedzy i pasji można pozazdrościć. No i przecież tak czarować słowem nie umie już nikt.

Katarzyna Barańska