To książka tak niecodzienna, jak niecodzienni są jej bohaterowie. To kilka opowieści, które prezentują nam zupełnie inne oblicze tych, których znamy z ekranów telewizorów, kolorowych czasopism czy portali plotkarskich. Często te wspomnienia pokazują nam bolesne strony dzieciństwa, czasem wręcz odwrotnie - te najjaśniejsze, najzabawniejsze. Zawsze jednak kończa się one puentą, z której uważny czytelnik potrafi wyciągnąć ważne dla siebie przesłanie. "Cudowne lata" to także historie, które pokazją nam zupełnie inne oblicza gwiazd rodzimego "szołbiznesu". Któż z Was drodzy czytelnicy bowiem wie, czym za młodu interesował się Fibak? Albo jakie metro jeździło w młodości Manna? O wspomnieniach przedwojennych ojca najsławniejszego polskiego szympansa, Tytusa, nie mówiąc.

Te wszystkie historie są tak różne, jak ich bezpośredni bohaterowie. I chwała za to autorkom, że nie ujednoliciły wypowiedzi swych rozmówców, pozostawiając je takimi, jakie są. Dzięki temu mamy okazję zobaczyć, że każdy nie tylko myśli po swojemu, nie tylko przedstawia swoje uczucia, ale też robi to w swoim własnym języku - czasem prostym i bezpośrednim, czasem dość zawiłym - ale jednakowo interesujacym.

Z pewnością można "Cudowne lata" polecić tym, którzy są fanami osób opowiadających o swych latach młodości. Jednak polecam tę książkę wszystkim, którzy chcą się przekonać, że sława przychodzi czasem także do tych, którzy jej wcale nie oczekiwali, ba, czasem wręcz od niej uciekali. Ta książka potrafi podnieść na duchu.

Bartek `barneej` Szpojda