Tym razem na tapetę poszła Ameryka Północna i Rewolucja Amerykańska, oraz mało znane - choć ciekawe - wydarzenia związane z próbą stworzenia kolonii Wielkiej Brytanii na Nowej Ziemi oraz późniejszą bitwą na półwyspie Majabigwaduce. Fabuła, jak przystało na brytyjskiego mistrza opowieści historycznej, jest ciekawa i pozwala poszerzyć wiedzę o kolejnym interesującym urywku historii naszego świata. Bohaterowie są naturalni i wiarygodni, sceny batalistyczne doskonale szczegółowe, opisy wyczerpujące - wszystko do siebie pasuje. Jeśli chodzi o pracę wykonaną przez Bernarda Cornwella, na tym można by skończyć. Książka jest dobra. W oryginale.

Niestety, „Fort nad zatoką” mógłby stanowić niemal idealny materiał do opracowania wykładu pod tytułem "Jak nie należy tłumaczyć książek". Dziwaczne, niepolskie konstrukcje, nielogiczne wstawki, dziwne słowa, zaburzony lub zupełnie utracony sens zdań - można wymieniać długo. Dodatkowo, stosując masę określeń na pozór fachowych (na przykład z dziedziny żeglarstwa) wypadałoby umieścić w książce słowniczek lub przypisy. Tekst powieści miejscami wydaje się na tyle nienaturalny, wymuszony, że aż odrzuca od czytania - co nigdy wcześniej nie zdarzyło się mi w przypadku prozy Cornwella. O ile mi wiadomo, Michał Kompanowski, który popełnił tłumaczenie "Fortu...", tłumaczy nie od dzisiaj. Nie potrafię przywołać z pamięci żadnej książki przez niego przełożonej, z którą miałbym do czynienia, dlatego trudno mi powiedzieć, dlaczego tym razem jest słabo. Mam nadzieję, że to nie jest jego standardowy poziom, a raczej tymczasowa, słabsza forma. Mimo wszystko szkoda, że w kraju, gdzie zdecydowana większość ludzi po kierunkach filologicznych nie może znaleźć odpowiedniej pracy, można pozwolić sobie na taką niedbałość w tłumaczeniu.

=13pxFort nad zatoką, to jak zawsze ciekawa opowieść autorstwa Bernarda Cornwella, która w Polskim wydaniu stała się wciąż ciekawym, acz trochę trudnym w odbiorze tytułem, po który sięgną zapewne tylko najzagorzalsi fani autora. Życzę im wytrwałości w czytaniu, a wydawnictwu Bellona większej precyzji w dobrze tłumaczy, tudzież lepszej kontroli nad ich pracą. Szkoda tej książki, bo naprawdę ma potencjał – jak niemal wszystko, co wychodzi spod pióra Cornwella.

Paweł Kukliński