„Co to w ogóle jest?” - zadawałam sobie pytanie, gdy czytałam opis z okładki na książce „Życie. Podręcznik sztuki przetrwania”, bo nic z niego nie zrozumiałam. Jaki Antoni Piechniczek? Piekło właścicielem Urzędu Skarbowego? O co chodzi?

Wyobraźcie sobie podręcznik w formie słownika, który przekazuje istotne fakty, a jednocześnie robi to w sposób lekki i przyjemny. Uwaga jednak! Publikacja przepełniona jest ironią i dla tych, którzy mają z nią problem, sięgnięcie do innych źródeł może być konieczne, by ustalić czy autor żartował, czy może napisał prawdę. Dowiecie się skąd się wzięły babcie (powołana przez Światową Organizację Żywności instytucja, która uratowała do tej pory miliony studentów na całym świecie przed śmiercią głodową) czy dlaczego to koty naprawdę rządzą światem.

Ponieważ autor jest Polakiem, często nawiązuje do współczesnej nam rzeczywistości, stereotypów i popkultury (na przykład: hasło „autostrady w Polsce” odsyła czytelnika do hasła „krasnoludy” (nie istnieją). Czasami jednak natężenie sarkazmu i dowcipu zupełnie do mnie nie trafiało - jedne hasła były dla mnie zabawne, inne zupełnie nieciekawe.

Czego dowiemy się z „Życia”? Jak już wcześniej wspomniałam – poznamy podstawowe hasła z historii i geografii, ale też o wszystkim innym – są tam hasła takie jak „ketchup Włocławek”, „kebab”, „pornografia” (specyficzny gatunek filmowy bardzo oszczędnie traktujący wszelkie kwestie związane ze scenariuszem, scenografią i kostiumami. Zwłaszcza kostiumami.), „wąsy”, „telezakupy” czy „żużel”.

Zastanawia mnie dla kogo przeznaczona jest ta książka. Nie dla dorosłych i starszych nastolatków na pewno. Czy jednak młodsi czytelnicy mogliby korzystać z niej samodzielnie? Myślę że tak, choć książka niepozbawiona jest haseł i definicji niepedagogicznych, że tak się ładnie wyrażę. Z pewnością jednak czytanie będzie frajdą nie tylko dla młodego czytelnika, ale też dla dorosłego, który będzie musiał wyjaśnić niuanse danego hasła…