"Na nieludzkiej ziemi" wpisuje się, wraz z "Innym światem" Herlinga-Grudzińskiego i "Archipelagiem Gułag" Sołżenicyna, we wstrząsający kanon świadectw hekatomby cierpień, jakie zgotowała światu komunistyczna utopia realizowana z niewyobrażalnym okrucieństwem przez sowiecki aparat przemocy i ucisku.

„Jakie trwałe owocowanie tego człowieka, jak wiele dokonał. I to jego świadectwo o zamordowanych i w imieniu zamordowanych zostaje na zawsze, nie tak jak dzieła sztuki, co do których nigdy nie jest to pewne, ale jako nieustraszony zapis okropnej prawdy”.
Czesław Miłosz, "Rok myśliwego"

Książka, która dziś ma się ukazać, składa się z dwóch części: pierwsza to "Wspomnienia starobielskie", druga, bez porównania większa, to książka "Na nieludzkiej ziemi". Dlaczego ma to być wydane razem? Chyba tylko z powodu tematu. Że to jest wszsytko, co o pobycie w Rosji Sowieckiej napisałem.
(...) pragnę dodać do tej książki tekst, według mnie definitywny, o tej zbrodni [katyńskiej], która wywołała na świecie całą literaturę. Był on publikowany w paryskim "Gavroche" w maju 1945, pod tytułem "Prawda o Katyniu".
[wstęp autora]