Zbiór opowiadań Aleša Čara to swoista lektura awaryjna (nomen omen) wobec wszechobecnej (modnej!) postjugosłowiańskiej twórczości o tematyce wojennej – gdyż przybliża codzienność współczesnej Słowenii – nieznaną, a zarazem uniwersalną. Autor, konsekwentnie zachowując w sposobie obrazowania oraz języku zasadę prostoty i realizmu, stworzył swoistą prozę psychoanalityczną, niepokojącą jak dźwięk kropli drążącej jedno miejsce – i otwiera w ten sposób drzwi do świata zwyczajnych-niezwyczajnych mieszkańców dzisiejszej Lublany. Čar serwuje czytelnikowi istny drenaż myśli, uczuć i związków - kobiet i mężczyzn, dorosłych i dzieci, ludzi i domów, zwierząt i ich właścicieli. Sięga do wnętrz budynków, rozcina duszną atmosferę knajp, przywołuje namiętności i patologie, rozgarnia warstwy rzeczywistości i podświadomości. Przesłanie prozy słoweńskiego prozaika stanowi waga obserwacji, jak odmienne, niespodziewane, kontrowersyjne i trudne do zrozumienia wrażliwości muszą żyć obok siebie - raniąc się, zabijając po trochu, nie mogąc bez siebie istnieć...