„Przegrana stawka” Anny Kłodzińskiej to debiutancka powieść dziennikarki, która pisała wcześniej wyidealizowane biografie przodowników pracy. W „Przegranej stawce” obecny jest wątek aborcyjny i pozytywnych bohaterów utyskujących na niefachowo prowadzone „zabiegi”. Oprócz koszmarnych historii o zabijaniu dzieci, czytelnik poznaje kobietę wyłudzającą łapówki na pieczątkę skradzioną ze spółdzielni mieszkaniowej i dziennikarza, który opisuje z imienia i nazwiska obywateli zamkniętych dla kolektywnego dobra w izbie wytrzeźwień. Nie zabrakło również opisów Warszawy – powieść zaczyna się od tajemniczego wypadku na Placu Na Rozdrożu, którego świadkami byli między innymi pasażerowie linii 100 i konduktor. Jest też wzmianka o „mieszkaniu na Latawcu”, czyli w obrębie czworoboku ulic: Alei I Armii WP, Polnej, Mokotowskiej i Wyzwolenia. Od kiedy Trasa Łazienkowska „z brzegiem spięła drugi brzeg”, Latawiec bardzo się zmienił, nie tylko widziany z lotu ptaka. Oczywiście, nie zabrakło opisu meliny z tyłu sklepu na Grochowie, gdzie „żaden obcy, tym bardziej glina by nie trafił, o ile go ktoś nie wprowadził”. Tam porucznik Szczęsny indaguje warszawskiego rzezimieszka „Cygana”, podając się za „Szybkiego”, bezwzględnego typa z Wrocławia. Kilkadziesiąt stron wcześniej ucharakteryzowany milicjant zatrzymuje się w zakopiańskim pensjonacie, podając się za niewidomego inżyniera. Jak widać, Szczęsny zawsze miał skłonność do aktorstwa. Nie zabrakło też rzeczowych uwag o stanie materialnym polskich studentów.