"Rodzinna Europa" to zarys autobiografii Miłosza. Poeta, dając czytelnikom klucz do własnej młodości, opowiada zarazem o mieszkańcu naszej części Europy. Przedstawia wspólne doświadczenie historyczne, przeżycia, reakcje i emocje wobec zdarzeń Historii. Portretując siebie, chciał Miłosz przyjrzeć się nam wszystkim. Książka, napisana na emigracji, wydana po raz pierwszy w 1959 roku, miała być kluczem do wspólnej biografii Europejczyków urodzonych pomiędzy Rosją a Zachodem. Zbiór esejów napisany został z pasją intelektualną, ale i pietyzmem dla zapamiętanych szczegółów. Z jednej strony - wielkie uogólnienia, z drugiej - wynurzające się z mroków zapomnienia sceny. Miłosz widział w dzieciństwie rewolucję w Rosji, po wojnie przebywał w Stanach Zjednoczonych, a w 1951 roku poprosił o azyl polityczny we Francji. Uciekł przed PRL-em, a więc ominął pewną część "typowego doświadczenia". Tą mniej heroiczną. "Rodzinna Europa" to bardzo optymistyczna opowieść, trochę bajka: jak wyglądałoby nasze dzieciństwo, gdyby nie długie lata codziennych niedogodności i poczucia braku szans. To barwna tkanina: groza historii przeplata się z prawdą indywidualnego doświadczenia.