Ryder, światowej sławy muzyk, przybywa do nie nazwanego miasta gdzieś w Niemczech, aby dać koncert w tamtejszej filharmonii. Kiedy jednak boy hotelowy prowadzi go do pokoju, Ryder uzmysławia sobie, że oczekuje się po nim zupełnie czego innego, niż sądził.

Ishiguro już na pierwszych stronach bezlitośnie wrzuca czytelnika w niesamowity, wrogi świat. To świat zamkniętych przestrzeni i krętych korytarzy, przerostu abstrakcji nad uczuciem, pozoru nad faktem, świat komiczny i groźny zarazem, którym rządzi logika sennego koszmaru. W gruncie rzeczy jest on nam bliski: to zimne piekło egotyzmu, zaklęty krąg wzajemnych uraz i złości, w którym na próżno szukać pocieszenia.

[Rebis, 1996]