Gita, jak popularnie nazywa się Bhagawadgitę, wchodzi w skład szóstej księgi (Bhiszmaparwanu) Mahabharaty. Jest poematem podzielonym na osiemnaście rozdziałów i zbudowanym z siedmiuset dwuwierszowych strof. Jego autorstwo indyjska tradycja przypisuje Wedawjasie. Ów mędrzec i wizjoner, syn wędrownego ascety Parasiary i córki rybaka o imieniu Satjawati, miał być naocznym świadkiem relacjonowanych przez siebie wydarzeń. Osią narracji jest rozmowa Ardżuny z Kryszną, którzy są jednymi z głównych bohaterów Mahabharaty.