Panie z Cranford", najwybitniejsza książka Elizabeth Gaskell (1810—1865), pisarki angielskiej, autorki znanej w Polsce „Mary Barton", jak to często bywało w owych czasach, ukazywała się najpierw jako seria szkiców w tygodniku "Household Words".

W tej "idylli prozą" pani Gaskell kreśląc dzieje paru zwykłych osób ukazuje atmosferę małego prowincjonalnego miasteczka — z lekkim przymrużeniem oka i z dobrotliwym humorem odkrywając przed nami radości i smutki, małe intrygi i drobne tajemnice tego światka, na który spogląda serdecznym i rozbawionym wzrokiem. Jej wnikliwość i subtelność sprawiają, że obraz ten posiada do dziś wartość nieprzemijającą i wciąż jeszcze w "Paniach z Cranford" Anglia rozpoznaje samą siebie.

...że zaś w ciasnych ramach takiej egzystencji może się zmieścić całe bogactwo ludzkich cierpień i radości, że pod jej cichą powierzchnią mogą się ukrywać głębokie dramaty osobiste, to właśnie umiała nam po mistrzowsku ukazać pani Gaskell...

Całość składa się na jedno z najdojrzalszych i najbardziej skończonych małych arcydzieł humoru angielskiego, a przez swój styl i kaliber literacki w zupełności usprawiedliwia porównanie sztuki pisarskiej pani Gaskell ze sztuką malarską akwarelistów angielskich, tak nieraz w swym intymnym charakterze delikatną i doskonałą.

(Roman Dyboski, "Sto lat literatury angielskiej").