Pozostają oczywiście zmartwienia i obawy. Wulfgar od nas odszedł, nie wiem dokąd, i boję się o jego głowę, jego serce oraz jego ciało. zaakceptowałem jednak, że wybór jego drogi zależy od niego samego i że dla dobra całej trójki – głowy, serca oraz ciała – musiał się od nas odsunąć. Modlę się, aby nasze ścieżki znów się spotkały, aby znalazł drogę do domu. Modlę się, aby doszły do nas jakieś wieści o nim, albo uspokajające nasze obawy, albo ponaglające nas do działania, aby go odzyskać. Mogę jednak być cierpliwy i przekonywać się, co jest najlepsze. Bowiem, pielęgnując moje obawy o niego, zaprzeczam całemu sensowi mojego własnego życia. Tego nie uczynię. Jest zbyt wiele piękna. Jest zbyt wiele potworów i zbyt wiele łotrów. Jest zbyt wiele zabawy Drizzt Do&Urden.