„W każdej sytuacji są elementy humorystyczne”, napisała Anna Mazurkiewicz w swojej nowej książce. Tylko jak je dostrzec, gdy tkwi się w małżeństwie z wiecznie nieobecnym, niedojrzałym emocjonalnie facetem, bo Mężczyznę Swojego Życia spotkało się za późno? Gdy wydawnictwo, w którym się pracuje, zostaje wykupione przez podstępnego Francuza (oczywiście Polaka z pochodzenia) i nieuchronnie zmierza do plajty? Gdy najlepsza przyjaciółka dostaje raka mózgu, a wkrótce samej wykrywa się guza na piersi? Bohaterka powieści Anny Mazurkiewicz z dystansem i humorem znosi wszystkie problemy. Wspierana przez najbliższych walczy z chorobą, zachowując pogodę ducha. W końcu: „Pan Bóg zawsze daje człowiekowi tyle ziaren piasku do dźwigania, ile pozwoli mu unieść. Ani jednego ziarenka więcej”.


Niezależnie od tego, gdzie żyjemy, kim jesteśmy, jakie mamy talenty i jak potoczyło się nasze życie, wszyscy w obliczu losu, choroby i śmierci jesteśmy równi i równie bezradni. Ta książka koi i „porządkuje wewnętrznie”.
Dziękuję.
Krystyna Janda