Warszawa, wojenna zawierucha. Troje dzieci - Ruth, Edek i Frania - musi nauczyć się przeżyć na własną rękę. Ich ojciec uwięziony jest w obozie, a matkę wywieziono do Niemiec. Pewnego dnia pośród gruzów i ruin spotykają Janka, sierotę, którego największym skarbem jest nożyk do papieru w kształcie małego, srebrnego mieczyka. Kiedy dzieci wyruszają w podróż po Europie, by odnaleźć rodziców, srebrny miecz staje się dla nich talizmanem i symbolem nadziei.

Ta oparta na prawdziwych wydarzeniach opowieść o polskiej rodzinie Balickich doczekała się adaptacji telewizyjnej, zrealizowanej dwukrotnie przez BBC.
Książka należy do kanonu literatury dziecięcej.

Ian Serraillier (1912-1994) kształcił się w Brighton College i St. Edmund Hall w Oksfordzie. Później uczył angielskiego. Nie zrezygnował z tego zajęcia także podczas II wojny światowej. W roku 1946 ukazała się jego pierwsza opowieść dla dzieci. Kiedy zabrał się do pisania Srebrnego miecza, miał już wydanych dziewiętnaście książek: zbiory wierszy, czytanki szkolne i cztery powieści przygodowe. Pracował do czasu, gdy zapadł na chorobę Alzheimera. Rękopisy pisarza znajdują się w zbiorach University of Reading.
Serraillier zaczął pisać Srebrny miecz w roku 1951, sześć lat po zakończeniu wojny. Ze względu na obowiązki szkolne nad nową powieścią pracował przez pięć kolejnych wakacji. Książka ukazała się w 1956 roku i odniosła światowy sukces. Porusza nie tylko trudny temat okupacji, ale też mówi o najważniejszych wartościach: przyjaźni, odwadze, nadziei, uczciwości. A także o tym, że największą wartością jawi się rodzina - czy to w krajobrazie zburzonej Warszawy, powojennych Niemiec czy to szwajcarskich Alp.