W prozie o charakterze społeczno-publicystycznym, często reportażowym, Kurek akcentuje swój osobisty stosunek do przedstawianych faktów, włącza elementy ekspresjonistyczne i sensualistyczne. Tematyce wiejskiej poświęcił powieści ukazujące nędzę i zacofanie w 20-leciu oraz późniejsze przemiany ekonomiczne i kulturowe, dając też – w utworze „Grypa szaleje w Naprawie” – obraz konkretnej wsi podkarpackiej.