W kawiarni, w parku, na herbatce w prywatnym mieszkaniu - a tak naprawdę w bliżej nieokreślonym miejscu i czasie - spotykają się Sędzia, Radca, Rejent, Mecenas, Doktor i Profesor Tutka. Ich żywiołem jest rozmowa. Tutka, opowiadając pozornie błahe przypadki, posługuje się konwencją opowiastki filozoficznej, aby sprowokować słuchaczy do refleksji, a często do rewizji utartych pojęć.
Lapidarność i aforystyczność stylu, subtelność aluzji, drwiny i niedopowiedzeń, kryjące autentyczne emocje - to cechy tych mistrzowskich opowiadań.
Profesor Tutka, uosobienie kunsztu narracyjnego, operującego różnymi środkami, od gawędy do paradoksu, stanowi znakomitą kreację literacką Jerzego Szaniawskiego, a jego cykl miniatur należy do świetnych osiągnięć prozy polskiej XX wieku.
Michał Głowiński