Pożeracz snów jest historią o Elisabeth Sturm, którą poznajemy kiedy przeprowadza się wraz z rodzicami do Kaulenfeld z Kolonii. Nie odnajduje się ona w nowym środowisku i pozorne ukojenie znajduje jedynie we śnie. Wszystko zmienia się wraz z pojawieniem się Colina Blackburna – tajemniczego chłopaka, który trzyma ją na dystans i wciąż próbuje zniechęcić ją do siebie. Ellie ma również problemy z dziwnie zachowującym się ojcem i postacią z przeszłości Colina.

Przez pewien czas zastanawiałam się, co napisać o Pożeraczu snów, którego z jednej strony niesamowicie pokochałam, a z drugiej znienawidziłam. Książka porusza tematykę, której do tej pory nie odnalazłam w żadnej innej. Zmory – słowiańskie demony, łaknące snów. Miód na moją duszę. Uwielbiam słowiańskie klimaty. Jednak tak nudnej (w niektórych momentach, na szczęście) książki dawno nie czytałam. Dłużyła mi się nieskończenie, ale końcówka uratowała sytuację.

Ellie, jak większość bohaterek paranormal romance, czuje się samotna i poszkodowana przez życie. Próbuje dotrzeć do niesamowicie seksownego, niebezpiecznego i nieskorego do jakichkolwiek przyjaźni Colina. Ma też kłopoty z rodzicami i przyjaciółkami z Kolonii. Jest jednak zawzięta i... prawdopodobnie jest narkoleptyczką. Wiecznie myśli o spaniu i sporą część książki spędza właśnie na tym. Jest w stanie zasnąć w każdym miejscu, nawet na środku leśnej ścieżki. Na dodatek panicznie boi się pająków (czyli mam z nią coś wspólnego, przez co łatwiej było mi zrozumieć jej panikę na widok tych owłosionych potworów). Co do Colina, to niewiele różni się od innych postaci z dzisiejszego fantasy. Na szczęście jego historia i zainteresowania są naprawdę ciekawe i to sprawia, że Colin jest intrygującą postacią.

Gdyby nie te przesadzone opisy i chwile tak strasznej nudy, książka byłaby genialna. Czytałoby się ją szybko i bezproblemowo. A tak? Musiałam od niej odpoczywać. Mimo to wracałam, bo Pożeracz snów bardzo mi się spodobał.

Ogólnie książka jest dobra, choć te słabe momenty wiele ujmują z jej uroku. Na rzecz zakończenia można się jednak trochę pomęczyć. Jeżeli macie dość wampirów, wilkołaków czy upadłych aniołów, a lubicie paranormal romance, to Pożeracz snów to książka dla was. Ja, po jej skończeniu, chcę więcej; chce wiedzieć jak dalej potoczyły się losy Ellie i Colina, tego jednak żadne wydawnictwo nie gwarantuje. Żyję nadzieją, że to się zmieni.

[recenzja także tu: http://shadow-czyta.blogspot.com/2013/02/pozeracz-snow-bettina-belitz.html]

Pożeracz snów jest historią o Elisabeth Sturm, którą poznajemy kiedy przeprowadza się wraz z rodzicami do Kaulenfeld z Kolonii. Nie odnajduje się ona w nowym środowisku i pozorne ukojenie znajduje jedynie we śnie. Wszystko zmienia się wraz z pojawieniem się Colina Blackburna – tajemniczego chłopaka, który trzyma ją na dystans i wciąż próbuje zniechęcić ją do siebie. Ellie...